رشت بازار صیدا
میرس جام
شکم پیچ بدی بیگیفتو بو. نانستی کی از چیه. خو کاپشن به دست گیفته کی بشه خو دوستان ورجا. غروب اشان مر قرار داشتی. هر دفعه کی ویریشتی خو جوراب دوکونه، ایتا عرق زیی چی دوروشتی! د کم کم ان سر تو خوردی. ا جور موقعان طاهره بیاد آوردی کی اگر بیسابی حتما ایتا نبات داغ اونه ر چاکودی و گوفتی:
- بازم بوشویی تی ریفقان مر زیادی بوخوردی؟ د زن داری و هنده دس نکشی؟ اکی بیدین خسته بم، جه ا زندگی دس بکشم.
ای د فه‌ای اق زنه. هر چی خودش جلویا داره کی تا حیاط فرسه، نیبه. آخرش ایوان سر، ایپچه یم فیوه طاهره جا جیم رو.
- خبه کی نیسا، اگه ایسابی الان کی چی غرغر ی را تاوادایی!
چاچی سر شیر آب وازه کونه. خو دیم شوره. پاچوک نیشینه، آسمان فندره. خیا ل کونه باران خوایه بایه. دس بره خو دیم سر. مچه زیر چند تا دانه د نها بو. دوباره شیر ر وازه کونه خو مچه شوره و مویا فده بوجور. دس نم آب زنه. ایپچه ان حال بجا آیه. ایوان سر ایپچه نیشینه. دیشب بیاد آوره کی چی راحت بوشوییدی قرار سر. احمد ایپجه د ر کودبو، بترسه بو، ان سر مچه داد زیی.
- خاک بر سر اگر بموقع بامووی زود‌تر اموییمی خانه، د او چرت و پرت نوخوردیمی.
دوباره ان سر تو خوره. دو تا پا زیمین سر حیاط میان فقط خو تنه یا دراز کونه. ایوان سر دراز کشه. پشت به زیمین آسمان فندره. خو چو م د و د ه.
-زو باش د احمد جان کندن دری؟ زو باش هسه همسادان فیویدی ایا! علی چراغ قوه بیجیر‌تر بیگیر! ا‌ها ایتا پیچ بدی در وازه به!
- گیدی خانه اعیانی یه. ان صاحاب خارج ایسه.
- خاب د احمد، خفه خان بیگیر! بضین تاریف بوکون! حلا بدا بیشیم بودورون! ا‌ها ایتا د پیچ.
- نوکونه کی از بودورونم قفل بداشته بی؟ درم، قدیم در ان! بیدین چی سنگ مانه! الان شین پوچ لوله یا مانه!
- احمد جان د تی دهن د و د!...
صدای قار قار ایتا کلاغ ان چرت پاره کونه. خو چوم وازه کونه. ایوارد همه چی چرخستی. ایوان گوشه جبد گلی کی طاهره وارگادوبو. شمعدانیان شوندی بید پنجره میان.
آ ینه ایوان سر چره انقدر دراز بوسته؟ خو ساعت فندره. دینه نزدیک هشته. ویریزه. ان دهن خوشک بوستو بو. گلو ته مزه ترشی و تلخی دهییی. قلب تراپ تراپ زیی. دس زنه خو پیشانیه دینه هیست هیست. خو مویا فاده بو جور. برا دکفه شه قرار سر. احمد جه دور دینه. ماتور مره بوو. دوبارده ان اق گیره. خودا بگم چی بوکون تره، هتو گفتن هنده خیال کودی ان دیل و جگر بیرون ا موندره. فچمه دشلمان گوشه اق زنه. احمد گه:
- از اکه ا تو ایسایی؟ بیشیم دوکتور واسی سرم بزنی.
-هسا د نخوایه تو مر دوکتوری بوکونی!
هتو گفتنا ان سر به گیج آیه. بیحال به، کفه زمین سر. احمد دینه بکفته. ان کشا گیره نهه ماتور سر. روشن کونه. ان سر نهه بو احمد شانه سر. ماتور تکان تکان خوردی. ان چوم هی باز به دوبارده د و سته به.
- خا! خا! د بسته! نخوایه تا آخر در لنگه وازه کونی! آهه چراغ تاود.
- عجب خانه‌ای ایسه! بیشیم پلکانان بوجور. ا طرف‌ام حیاط داره!
- چراغ تاود. هیچی ننا کی بیشیم جولو‌تر!
- برق بزنم؟
- نه ری، دیوانه بوستی؟ الان همه دکفیدی خانه دورون! خاب. ا اوتاق کی هیچی ننا. ا‌ها بایید ایداته اوتاق ایتا صوندوق نها. بشکن! آ رامی، هسا چوکوش اون سانی! خلاب. وازه بو!
- ا عکسا بیدین! ممدلی شایا مانه! هر کی ایسه خوره صاحب منصب بو یا!
- امره چی فا رسه؟ بیجیر تره بگرد! بازم کارت! عکس!ای تی مورده زنده! چندر کارت بازی کودیدی؟
- بید ین کی بید کی هتو ول کودیدی بوشو ییدی؟
چی یا ول کودیدی؟ آ خر پسر ایا چی نهه؟ هه چن تا دانه خرد و خشال چیسیه کی ول نوکونید؟ ا‌ها! بگرد ری شاید سندیمندی بیافتی!
- زاکان بایید ایا، چندر مرس تیان نهه!
- خا، خا، زو باشید جمعا کونید همه یا ایجگا!
- حلا چره انقدر تاکید داری؟ ایا کی هیکس نایه!
ایدفه‌ای احمد شکم قر و قور کونه.
-اگه کی هیکس نایه تی شکم سر و صدا رم ببه آییدی.
-چی بوکونم؟ مره گوشنه یه! زاکان بشم ایچی بیهینم بایم؟
- نه ری! اگه همسادان با یید چی؟
- تا شمه بیجیر اوتاقان وا مجید من شم واگردم.....
فرسیدی در مانگاه. احمد هر چی ان تکان دهه بیدار نیبه. احمد ترسه گیره. علی یا بو کول گیره بزه اورژانس. دوکتور معاینه کونه. گه چی بوخورده. واسی ببرید بیمارستان. دوبارده ان نهه ماتور پوشت. برا دکفه. احمد د هرچی آدم دونیا می‌ان‌شناختی قسم دهیی کی علی نیمیره. هیچی د ان حالی نوبو. خیابانان هتو تازانه یی. درختان شاخه گیر کودی علی سر اما هیذره تکان نوخوردی. ان جان داغ بوستو بو.
خا، خا! تو اگه ایتا گپ بزنی نیبه کی نوکونی! تی ترکمه گیری مر آخرم ببه امه سر بلا آوری! بوشو! د بوشو! بی‌صدا!
- بیجیر اوتاقان میان ایتا قالی یه رنگ و سو بوشو نهه!
- آووو! بازم چن تا آفتابه مرسی! اشان فقط مسترا شوییدی!
در صدا خوره. علی خو را پرده پوشت قایم کونه. احمد دوخانه. کویا ایساییدی می‌چوم تیره ویره شه. آییدی بیرون. علی گه:
- زود‌تر جمع کونیم. می‌دیل شور زنه.
- تو هم کی همش امه بازی یا لاف تاود! بایید بیدینید چی باوردم ۱ نوشابه یم بیهم. بابا نترسید پرنده م پر نزنه! خانه هاویشام میان کی ایه کی همسادان شک بوکونید؟ بایید کی سرد به!
هر کودام ایتا ساندویچ به گاز گیرید. احمد گرده.
- حلا بده نوشابه دوکونم میرس جا م ان دورون.
پرده گوشه مره پاک کونه، هر کودام ر دوکونه.
- خا. حلا به سلامتی!
علی گه:
- راس راسی پوست پلنگ بیگادی یا!
- جان علی همیشه حال گیری کونی! تره گم پرنده پر نزنه!
- د کوفت کی بوخوردیم. جمعا کون بیشیم ۱ اوف. اگر شانس داشتیمی!
- تو هم بگردستی خانه پیدا کودی؟
- ا‌ها ری! بیا ا تیانان اوسان! ا صوندوق‌ام قدیمیه!
- رادیو چی؟ بلکم دورهٔ قاجار شینه!
- آخه او دوره رادیو کویا نها بو؟ اوسان بیشیم.
فاکش فاکش مر اسبابان بریدی. هیست عرق بیدی.
- د نخوایه در دودی!
- باب خب نیه! شک کونیدی. بدا در دودم!
- احمد د ولا کون! می‌دس ایشکفتن دره.
خولاصه وا دهه.....
احمد فارسه بیمارستان، د علی جان یخ بو کو دو بو. پشت هم پر کستی. بیمارستان ان معاینه کونیدی.
- مسمومیته! چی بو خورده؟ شمه نا‌نیدی؟
احمد دستپاچه به گه هر چی بوخورده منم بوخوردم. علی هتو بیهوشه. دوکتور گه باید بیاد باوری. تی مریض شوندره کما میان، علی گه نوشابه یو ساندویچ. احمد یاد آیه میرس جام دورون، آ‌ها، میرس دورون...
علی دست سرم وصل. خواستی خو چوم وازه کونه. انقدر ان پیلی سنگین بو نتانستی بو جور ببره. صدای‌ای نفر ایه خیال کودی طاهره یه. تب ناره د. ضربان نبض ان شین طبیعی یه. ایتا نرم دست خو پیشانی سر حس کونه. خو چوم نیمیز گیره وازه کونه.ای نفر گوفتی ان سرم تا شب ر او سا نید. بهار ۱۳۹۱
- بازم بوشویی تی ریفقان مر زیادی بوخوردی؟ د زن داری و هنده دس نکشی؟ اکی بیدین خسته بم، جه ا زندگی دس بکشم.
ای د فه‌ای اق زنه. هر چی خودش جلویا داره کی تا حیاط فرسه، نیبه. آخرش ایوان سر، ایپچه یم فیوه طاهره جا جیم رو.
- خبه کی نیسا، اگه ایسابی الان کی چی غرغر ی را تاوادایی!
چاچی سر شیر آب وازه کونه. خو دیم شوره. پاچوک نیشینه، آسمان فندره. خیا ل کونه باران خوایه بایه. دس بره خو دیم سر. مچه زیر چند تا دانه د نها بو. دوباره شیر ر وازه کونه خو مچه شوره و مویا فده بوجور. دس نم آب زنه. ایپچه ان حال بجا آیه. ایوان سر ایپچه نیشینه. دیشب بیاد آوره کی چی راحت بوشوییدی قرار سر. احمد ایپجه د ر کودبو، بترسه بو، ان سر مچه داد زیی.
- خاک بر سر اگر بموقع بامووی زود‌تر اموییمی خانه، د او چرت و پرت نوخوردیمی.
دوباره ان سر تو خوره. دو تا پا زیمین سر حیاط میان فقط خو تنه یا دراز کونه. ایوان سر دراز کشه. پشت به زیمین آسمان فندره. خو چو م د و د ه.
-زو باش د احمد جان کندن دری؟ زو باش هسه همسادان فیویدی ایا! علی چراغ قوه بیجیر‌تر بیگیر! ا‌ها ایتا پیچ بدی در وازه به!
- گیدی خانه اعیانی یه. ان صاحاب خارج ایسه.
- خاب د احمد، خفه خان بیگیر! بضین تاریف بوکون! حلا بدا بیشیم بودورون! ا‌ها ایتا د پیچ.
- نوکونه کی از بودورونم قفل بداشته بی؟ درم، قدیم در ان! بیدین چی سنگ مانه! الان شین پوچ لوله یا مانه!
- احمد جان د تی دهن د و د!...
صدای قار قار ایتا کلاغ ان چرت پاره کونه. خو چوم وازه کونه. ایوارد همه چی چرخستی. ایوان گوشه جبد گلی کی طاهره وارگادوبو. شمعدانیان شوندی بید پنجره میان.
آ ینه ایوان سر چره انقدر دراز بوسته؟ خو ساعت فندره. دینه نزدیک هشته. ویریزه. ان دهن خوشک بوستو بو. گلو ته مزه ترشی و تلخی دهییی. قلب تراپ تراپ زیی. دس زنه خو پیشانیه دینه هیست هیست. خو مویا فاده بو جور. برا دکفه شه قرار سر. احمد جه دور دینه. ماتور مره بوو. دوبارده ان اق گیره. خودا بگم چی بوکون تره، هتو گفتن هنده خیال کودی ان دیل و جگر بیرون ا موندره. فچمه دشلمان گوشه اق زنه. احمد گه:
- از اکه ا تو ایسایی؟ بیشیم دوکتور واسی سرم بزنی.
-هسا د نخوایه تو مر دوکتوری بوکونی!
هتو گفتنا ان سر به گیج آیه. بیحال به، کفه زمین سر. احمد دینه بکفته. ان کشا گیره نهه ماتور سر. روشن کونه. ان سر نهه بو احمد شانه سر. ماتور تکان تکان خوردی. ان چوم هی باز به دوبارده د و سته به.
- خا! خا! د بسته! نخوایه تا آخر در لنگه وازه کونی! آهه چراغ تاود.
- عجب خانه‌ای ایسه! بیشیم پلکانان بوجور. ا طرف‌ام حیاط داره!
- چراغ تاود. هیچی ننا کی بیشیم جولو‌تر!
- برق بزنم؟
- نه ری، دیوانه بوستی؟ الان همه دکفیدی خانه دورون! خاب. ا اوتاق کی هیچی ننا. ا‌ها بایید ایداته اوتاق ایتا صوندوق نها. بشکن! آ رامی، هسا چوکوش اون سانی! خلاب. وازه بو!
- ا عکسا بیدین! ممدلی شایا مانه! هر کی ایسه خوره صاحب منصب بو یا!
- امره چی فا رسه؟ بیجیر تره بگرد! بازم کارت! عکس!ای تی مورده زنده! چندر کارت بازی کودیدی؟
- بید ین کی بید کی هتو ول کودیدی بوشو ییدی؟
چی یا ول کودیدی؟ آ خر پسر ایا چی نهه؟ هه چن تا دانه خرد و خشال چیسیه کی ول نوکونید؟ ا‌ها! بگرد ری شاید سندیمندی بیافتی!
- زاکان بایید ایا، چندر مرس تیان نهه!
- خا، خا، زو باشید جمعا کونید همه یا ایجگا!
- حلا چره انقدر تاکید داری؟ ایا کی هیکس نایه!
ایدفه‌ای احمد شکم قر و قور کونه.
-اگه کی هیکس نایه تی شکم سر و صدا رم ببه آییدی.
-چی بوکونم؟ مره گوشنه یه! زاکان بشم ایچی بیهینم بایم؟
- نه ری! اگه همسادان با یید چی؟
- تا شمه بیجیر اوتاقان وا مجید من شم واگردم.....
فرسیدی در مانگاه. احمد هر چی ان تکان دهه بیدار نیبه. احمد ترسه گیره. علی یا بو کول گیره بزه اورژانس. دوکتور معاینه کونه. گه چی بوخورده. واسی ببرید بیمارستان. دوبارده ان نهه ماتور پوشت. برا دکفه. احمد د هرچی آدم دونیا می‌ان‌شناختی قسم دهیی کی علی نیمیره. هیچی د ان حالی نوبو. خیابانان هتو تازانه یی. درختان شاخه گیر کودی علی سر اما هیذره تکان نوخوردی. ان جان داغ بوستو بو.
خا، خا! تو اگه ایتا گپ بزنی نیبه کی نوکونی! تی ترکمه گیری مر آخرم ببه امه سر بلا آوری! بوشو! د بوشو! بی‌صدا!
- بیجیر اوتاقان میان ایتا قالی یه رنگ و سو بوشو نهه!
- آووو! بازم چن تا آفتابه مرسی! اشان فقط مسترا شوییدی!
در صدا خوره. علی خو را پرده پوشت قایم کونه. احمد دوخانه. کویا ایساییدی می‌چوم تیره ویره شه. آییدی بیرون. علی گه:
- زود‌تر جمع کونیم. می‌دیل شور زنه.
- تو هم کی همش امه بازی یا لاف تاود! بایید بیدینید چی باوردم ۱ نوشابه یم بیهم. بابا نترسید پرنده م پر نزنه! خانه هاویشام میان کی ایه کی همسادان شک بوکونید؟ بایید کی سرد به!
هر کودام ایتا ساندویچ به گاز گیرید. احمد گرده.
- حلا بده نوشابه دوکونم میرس جا م ان دورون.
پرده گوشه مره پاک کونه، هر کودام ر دوکونه.
- خا. حلا به سلامتی!
علی گه:
- راس راسی پوست پلنگ بیگادی یا!
- جان علی همیشه حال گیری کونی! تره گم پرنده پر نزنه!
- د کوفت کی بوخوردیم. جمعا کون بیشیم ۱ اوف. اگر شانس داشتیمی!
- تو هم بگردستی خانه پیدا کودی؟
- ا‌ها ری! بیا ا تیانان اوسان! ا صوندوق‌ام قدیمیه!
- رادیو چی؟ بلکم دورهٔ قاجار شینه!
- آخه او دوره رادیو کویا نها بو؟ اوسان بیشیم.
فاکش فاکش مر اسبابان بریدی. هیست عرق بیدی.
- د نخوایه در دودی!
- باب خب نیه! شک کونیدی. بدا در دودم!
- احمد د ولا کون! می‌دس ایشکفتن دره.
خولاصه وا دهه.....
احمد فارسه بیمارستان، د علی جان یخ بو کو دو بو. پشت هم پر کستی. بیمارستان ان معاینه کونیدی.
- مسمومیته! چی بو خورده؟ شمه نا‌نیدی؟
احمد دستپاچه به گه هر چی بوخورده منم بوخوردم. علی هتو بیهوشه. دوکتور گه باید بیاد باوری. تی مریض شوندره کما میان، علی گه نوشابه یو ساندویچ. احمد یاد آیه میرس جام دورون، آ‌ها، میرس دورون...
علی دست سرم وصل. خواستی خو چوم وازه کونه. انقدر ان پیلی سنگین بو نتانستی بو جور ببره. صدای‌ای نفر ایه خیال کودی طاهره یه. تب ناره د. ضربان نبض ان شین طبیعی یه. ایتا نرم دست خو پیشانی سر حس کونه. خو چوم نیمیز گیره وازه کونه.ای نفر گوفتی ان سرم تا شب ر او سا نید. بهار ۱۳۹۱
توسط
گیلˇموج
هیچ نظری موجود نیست,
نظرفادید
ینی به؟!
یعنی
شا وقته معینی یا دوست داشتنه تعیین
کودن؟می منظور کمییت زمانه مثلن دو سال
یکسال پنج ماه ای روز ده سال.....
یا چه
دانم یکسال و دو ماه.من
کی فیکر نوکونم اونش مهم ببه کی چقدر طول
کشه.مهم
وجوده ائه قضیه یه .مهم
انه کی همچین چیزی بوجود بامو و همیشه هم
نها یعنی تو هیچوقت او حتا نیمروزی کی
ایدفعایی دلبسته بوبوستی یا نتانی کتمان
بوکونی یا پاکا کونی.ممکنه
ایتا شکله دیگه به خودش بیگیره ولی هو حسه
اولی پاکا نیبه چون بوجود بامو هو لحظه
هسا نیمروز نیمسال ده سال ثبت بوبوسته
نقش بیگیفته.و
چقدر خؤبه کی همیشه به هو موقع فیکر کونی
تی دیل غش بشه و هو بو و هو بی تابی یان تی
ذهن و دیله میان بایه.خیلی
خؤبه.ولی
بعضی یانه اتو نیبه.با
اینحال او لحظه نتانی پاکا کونی چون بوجود
بامو.
توسط
گیلˇموج
هیچ نظری موجود نیست,
نظرفادید