عجب!

خیلی مسخره یه تا موقعی کی من گوشتخوار بوم شوییمی کفش بیهینم واورسئییم چرمه خؤب خوایم گوفتیدی خؤب هنه ولی هنم مصنوعیه از زماتی کی گیاهخوارم هر وقته شم کی چرمه مصنوعی پیدا کونم مرا فروشنده گه چرمه اصله اصله جه ان طبیعی تر پیدا نیبه. چی گرفتاریه کی یکساله خوایم کفش بیهینم همه جا چرمه طبیعیه گاو داریدی.یعنی هه یکی دو ساله میانی هر چی گاو بو بوکوشتیدی کفش و کیف چاکودیدی؟

تاکسی وزن

تاکسی میان نیشته بوم ایتا مردای بامو بینیشته .هی بوشوم کنار تر خو را بچسبانه بامو نزدیکتر.حله هر جائیکی راننده ترمز کودی مردای وردستی می طرف خو دو تا چومانه مرا زل زئیی می صورت میان.می دیل خواستی کی أ راننده دئه ترمز ا وله کونه اصلن ترمز نوکونه هتو از بده، تازه بعض بعضی موقان ایتا نفس باینه آه کشه ای کی هنوز کی هنوزه می حال از انه او گرما بهم خوره.او روز خودم بخانه توکا پره بوکودوبوم.فیکرم نوکونم کی همیشه مانستان خودما فرسئبیم ولی ننم چره أ مرداکه دیل کرا واهیلا بوستان دوبو؟مرا اصلن بر عکسه همیشه حالی نوبو کی می پهلو دستی چی کوداندره؟فقط مره به موضوع توکاپره (جر و بحث ) فیکرکوداندوبوم کی اخه اما زناکان چو تو بئه کی هر چی یا امه گردن نیهیدی.طرف شه مغازه.مغازه دار ادما هی جان؟ جان؟ من مقصرم کی انی مرا خودمانی زیاد رفتار بوکودم.اگه همسایه پسر اموندره خانه بجای انکی خودره خانه کلیدا وازه کونه أ رایا فاندره بازم من مقصرم کی بیدین چی جور سلام علیک بوکودم کی انه مشاهیر از دست بوشو.اخه بابا مه من سوفیا لورینم.ایجور معمولی قیافه کی انقدر حرف وحدیث ناره.هتو مره فکر کوداندوبوم کی بیدم أ مردای تاکسی میان باز بامو اشتر دئه نزدیکه انه ایشکوب بمانه می پا رو کی به خودم باموم بوگوفتم اقا اگه مومکنه ایپچه کنار تر بینیشینید بازم وگردسته غمزه مرا خو چوما خمارا کود می حال بهم بخورد و بوگوفت حله کی اتویه خواستی تاکسی در بست فگیری خانم.مرا بزئم به نیشنوستن بوگوفتم.اینقدر مره دارم کی دئه تی حرفا می هیچی حیساب نوکونم.شانس باوردم کی راننده خودش بوگوفته آقا لتفن درست بینیشینید .هه میان ام أ مردای فرسه به خو محل و بووفت هیا بدار اقا.ایتا زیر لبم مرا ایچی بوگوفت کی اصلن می حال بهم خوره کی فیکر بوکونم چی بو.بوگوفتم عجب یعنی تا أکه واسی أ چرت و پرتانا تحمل بوکونیم.هتو مره باز به فکر خانه بم کی تازه می نیمچه پسرم مره گه مامان اگه تی لبه ماتئکا کما کونی بهتره.مرا خنده بیگیفت اخه أخاشه رئه کا بیدین چی مره ادم بوبو.بوگوفتم أ پیله تریان دئه به تو فانرسه.ایتا زن و مرد باموئیدی جولوتر می پهلو بینیشتیدی چون راننده بد جایی بداشتو بو مردای تندا تند سوارا بو انه زنم انی پوشته سر.حله مردای نیشته وسطه من و خو زن.بی صاحاب چره فانرسیم؟ انقدر شلوغه کی وانپرس هسا أزنای هی وگره مره نیگا کونه من از می چومه کنا ر دئندرم کی فانره.بوگوفتم تا هسا دئه نیده بوم زناکم انقدر زناکا فاندره.هی خو مرد زانویا فکشه خو طرف .بعضین خو مردا فاندره مرا فاندره.می دیله میان بوگوفتم اخه چی بد بختی یه تا هسا اوتو الانم اتو.نزدیک بو من اید فعه بگم خواستید خا شومه رئه تاکسی در بست فگیرید، مادام موسیو بینیشینید.حله هر ترمزی رو امه کله شه عقب و تا امه تنه ایه جلو و دوباره تکیه دیهیم أ مرداکه زانویان کی انه زن جمعا کودوبو وازه به زنای دینه کاری دئه نتانه بوکونه خو دست مرا مرداکه دو تا زانویانا جوفتا کونه و داره.دئه نزدیک بو می حال بهم بوخوره.هه میان ایتا دختر خیلی ژیگول و الا مد بوگوفت سبزه میدان .راننده تا ترمز بوکونه أ زناکه سر مچه بیدم کی چو تو زیر لب گوفتی اوو.خیال کونه عروسی شوندره .دختره بامو جلو بینیشته.هسا انه عطره بو امرا مستا کوده.می دیله میان بوگوفتم خ<ب بوبو هنه خواستی اوخی اقلن از بویه گنده او مرداکه اه کی هی می صورته میان زییی.بیرون باموم .دئه می بغل دستی مرا وا بدابو.او دخترکا پاستی کی انه مردای دوخترکه پوشته گردنا فاندره یا نه.دئه می حال بهم خورداندوبو.اشانن پیاده بوستیدی .حاله من فقط نیشتم.ائه سگ مذ هب چره انقدر خانه دورا بو.راننده گه خانم در خدمتم اگه جایه دیگم خواییدی شومه را فرسانم .اولش می حواس ننا بو.بوگوفتم نه مرسی فقط تا هیا شم.بوگوفت اگه شومه کار تماما بئه وگردیدی ایسم مونتظر شومه را واگردانم.بوگوفتم نه مرسی پیاده بم.پیاده بوستم .مره تا کوچه سر پیاده بوشوم.تمامه ایمرو عینه ایتا پرده سینما می چومه جولو امویی.

رافا ایسان

خو دیمه باورده می دیمه نزدیکی و هنوز بازم اکراه داشتی کی ماچی بده یا نه.شایدم باز شرم و حیا مانع بوستی.من بوزور می سرا باوردم بوجور تا بوخوره انه دیما.همیشک می خیاله میان هتویی بو ایجور استخوانی صورت کی هنده خو نرمی یا خوره داشتی.وگردسم بیست سال به عقب چقدر روز و شب کن کن داشتیم کی اتو امی دیمه کس به کس بچسبانیم.دیم انه شین گرم بو .بیدئم خیسا بوسته بوگوفتم دانی چقدر شبان می دستا نهائیم بالش کنار بخیالی تی دیمه سر نهه .خو دستا بنا می گردنه پوشت کی جه بالش دورا بوستوبو و هوا وسط اویزان.نخواستیمی کی مره فاندره می مو کولکا بوستوبو و چن روز بو حمام نوکودوبوم.تورشی بو داهییمی می صورتم کی تمامه انه کرکان بزه بو بیرون و نه کرمی و نه ماتکی. ایدفایی مرا خجالت بیگیفته ولی بیدئم کی خو مظلومه نیگا مره واورسه چیه چی خوایی تره باورم.سر مره بوگوفتم هیچی نتانستیم گب بزنم هر چی زور بزم می صدا بیرون نامویی فچمسته دوباردخو دیما بچسبانه می دیمه سر.خیلی مره عجیب بو یعنی انهمه سال بوگذشت و بازم می خاطرا خواستی یا خواستی می دیله خوشا کونه.هتو لال لالکی انه بوگوفتم کی بینیشین و ایچی بوخور. خو فیلی یا قورتا دهه گردنه رو هنوز قدیمان مانستان فیلی یا قورتا دهایی ایتا کوچی دگمه بیجیر بوجور کودی.می چوما بچرخانم بیدم چند تا خاله سیفید مو انه دم خط سر گوش کنار نهه.سر مچه جا دکفته بو چومان هو چومان بو.بوگوفتم هسا مره فاندره چی گه؟ خنده داره کی ادم مردنه نزدیکی بازم به اجور چیزان فیکر بوکونه من کی دئه از جا دکفتن بوگذستوبوم ولی همه هنوز گوفتیدی پیرا نوبوستی بلکم مرا خرا کودیدی.حله کی پیری فارسهده چی تانه بگه من کی خودم هیچوقته ائه حسا نداشتیم کی جه من جا دکفته تر می دیلا دکفه.ننم گیدی تنخایی انتخاب نییه.تنخایی خوره خوره ایه.

شریف صدا مرا دپرکا خورم.

بازم کی تی هوش و حواس ایجگای دیگه نها.

بابا کو جگا اخه من کی چیزی نگم.چره بیخودی گب نیهی ادم دهن.

من هر چقدر تی علاقه یانا دوست دارم تره وست نییه.اخه چره تی فیکر هیچوقت می ورجا ننا.من کی جایا خاستیم پورا کونم تره.کی تا اخرعمر واسی انه تاوانا بدم.یعنی گه بوخوردم بد بوکودم هیکسه گبا محل ننام و خالی می دیله رئه ترا ببردم بازم هو گبان همیشه اولش ارام بو بعضین داد.دئه هیچی یا نشنوستیم خالی شریف لبا دییم هی بیجیر بوجور کودی انی صدا گمگمه بوبوستوبو.

لیوانا بدستا دهم انا.اینه جولو نیشینم می مو یا شانه کونم هتو شانه کودیم می چوم می پوشت سر نها بو بیدم اقا شریف چومه کنارا اب دکفته.محل ننام دو باره ائه طرف سرا شانه کونم هر وقته انه چوم اب دکفتی می دیل به لرزه امویی.باموم ویریزم لیوان اب جه انه دست فگیرم خو دسته دیگر مرا می دستا بیگیفت.انه دیمه سر خیس بو.می دستا جه انه دست بیرون باوردم و لیوانه مرا بوشوم.زیر چومی دییم کی هنوزم می دامن دور چین کی را شم تکان خوره انه چوما چو طو برق تاوده و شیرین شیرین مره فاندره.

تو کی نخایی تا ابد انه دیما بوشوری و دئه بیگی جه زندگی بیشتری بوشو کمتری بمانسته.ها؟

ایمروز کی نواسی همه یه سوالانا اوجا بدم.به ائه زودی نتانم.راستش می دیل خایه بی غل و غش زندگی بدارم ولی می دس کی نییه یعنی هر کی اونه دس نییه.همیشه کی ائه بیچاره اتو نوبو.

همیشه اتو نوبو معنی نده خولاصه تو خوایی خودت زندگی یا بوکونی یا نه؟صوب تا شب خوایی بخانه بیسی وایتا کوچی زای بداری تازه کوچی زای خولاصه پیله به اما ان چی؟

شریف زنگ صدا بوخورده.دینم خو جا یا خیس و چورونده کوده انه جایا عوضا کونم خو پوشتا کی مرا کونه دینم انه پوشت کرا زخما بئه.انا بولندا کونم می کمر ایتا صدا خوره.خواستیم ایتا فحش بدم اما انی نیگا ولانه. مرا از خودم بد ایه.هی مرا فاندره.نوکونه خورا به او را بزه.بلکم خو دیله میان گه کن کن ناری من بیمیرم تا بیشی به تی رافایی فارسی.ویریزم خودما اینه میان فاندرم مرا خنده گیره می مو همه تا قشمه زئه و صورت انقدر کی فچمسته بوم سرخا بوسته و پف بوکوده.بخیالی هسا خواب جا ویریشتم.انه نیگا گوفتی مرا ولا نوا کودن.من چی خواستیم دئه الان چی تانستیم بوکونم.

ادم گه وقتی اینفره مرا زندگی کونه حتمن کی نواسی انه مرا تنخایی بداره اما خب کی فاندره دینه اینفره مرا کی تنخایی بداشتی بی و اونی مرا نیسابی همیشه ایچی جا خالی نها.ایتا قسمت ائه پازل اویرابوسته داره.هروقته کی زیادی مشغوله زیندگی ای ترا جخترا شه یعنی نیشه یا نیهی ایتا گوشه کی وقتی استراحت کوداندری به اون فکر بوکونی اما همیشه نها.

رختانا عوضا کودم وتاودام ماشین و ملافانا ابا کشئم انه مویا شانه بوکودم و از ترس چومانا نیگا نوکودیم .بیدئم بازم مرا فاندره چومانه دورون اب جمع بوستوبو.دسمال اوسادم چومانا پاکا کودم.خو دست مرا باز می دستا بیگیفت بنا خو دهنه سر .ایپچه می پوشت بپرکست هیچوقت می دس نوبو.همیشک کی انه جان مرا خوردی بخیالی کرا اینفر دیگرا خیانت کوداندرم.امااز خودم مرا بد امویی کی هتو انهمه سال ایدامه بدام.بعضی موقع اونی کی گوما کودوبویم لعنت کودیم.

هنوز کی هنوزه شب می سرا نهم اونی یاد مرا می چوما دودم تا بلکم بتانم انی خوابا بیدینم.کم کم بوستاندرم هزارویکشب خالی شهرزاد نیسا کی مره قصه بگه من خودم می دیله میان قصه نقل کونم و وخوابا شم.اگه شریف واله!انه چوم مرا دپرکانه نتانم شریفم قصه میانی را بدم.

باینه انی ماره چوم

همیشک کی او زهرماری یا خو گولی دوکودی شروع کودی گب رئن ومهربان بوستن.حله هی گب بزن وشوخی بوکون. انه چومه کنارا آب دکفتیی و ایلتماس و بعضینشروع کودی قوربان صدقه.هو نیگا می حالا بهم زئیی و دانستیم کی هو نیگاه بعضین خیلی تقاضایان به دونبال داره.انی سر مچه مره حکمه هو دال (لاشخور) داشتی کی منتظر بو لاشهیه بیجانا تیکه تیکه کونه.

بعضین ایلتماس و انه چومه کنارا آب دکفتن .هر وقته اتو بوستی می جان پرکسی. گفتی نترس می حال خؤبه.خؤب ترم بم.تو چره می ماره چوما داری.بنا کودی گریه کودن.گفتیم ائه زهرماری چیسه کی تی حلق دوکونی ایواری برزخا بوستی و گوفتی تو کار نوا داشتن، تی فمل عمله فیکر بوبو.بنا کودی می سررا دست فاکشن انقدر تندا تند و قایم کی می دیل می مو رئه سوختی.هر دفعه انی دسته زیر فشاره مره تقلا کودی بیرون بایه. خالی نها بو کی ایتا اخ بگم کی تورشه شیرین انه شین بهم خوردی و فحش و تحمت شروع بوستی.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

کِن کِن نداشتیم کی مره ببرید حداقل بیرونه رنگا بیدینم می بغل دستی خو دختره رئه نامه نیویشتن دوبو.

: تا هسا کسی تره جواب فادا؟

: مره چی فرقی کونه؟یعنی کونه یا، اما من می دیله رئه می عزیز دوردانه رئه نیویسم.بلکه م ایروزه جوابا فادا.

: نه بابا شاید کی اصن به انی دست فانه رسه.

: اویدفا بوگوفتید کی واسی تمبر بیشتر بزئه بی.من پول ویشتر فادام کی تمبر بیشتر بزنید.حله بلکه م اّیدفعه فارسه.انه نیگا دورون ایجور تمنا دوبو کی می دیل خواستی خودم نامه ببردی بیم اشانه دره سر فادابیم.شروع بوکودم می رختانا جابجا کودن.

انه گم تو خودت تا هسا بوگوفتی تی دوخترئه کا کی هونی واسی ایا ایسایی؟

: چی بگم؟ یعنی انه حالی بئه کی من خواستیم اونه جا دفاع بوکونم یعنی انه باور آیه؟ انه یاد مانه ؟ وا بدم بهتره، خولاصه خودش ایروزه رئه فهمه کی او بی ناموس از هیچی نگذشتی وقتی او زهره ماری یا خو گولی دو کودی دئه هیچی نفهمستی . دانی چند دفعه انی مرا گّل آویز بوبوم.اّیدفعه رئم کی دئه هیچی وله کن.گفتنی نییه.

: خوایم بدانم من رذله ادم بیده بوم ولی دئه نه اّتو،حتا حیوانم اَ کارا نوکونه.

: نوکونه ؟ مرا وقتی یاد ایه کی روزان شوییم حتا ایضافه کاریم مدرسه میان ایساییم.واگردستیم دئییم کی خورا چاکون واکون بوکوده جه بیرون بامو خانه و تازه مرا گوفتی تی اخمان چره بیجیره.وقتی خو دستا اوردی کی می دیما دست بزنه مره کنار فاکشه ییم.انه بویه زهره ماری امویی کی می گوشه کون گب زیی. محل نناییم ولی می پوشت پرکسی کی الانه کی انه گاز خاله دوسته ببه و دئه تا چند ساعت انه زرخ نیگا یا بیدینم.ولا کون تی رختانا جمعا کودی ؟اکه عازمی؟

: ننم هی ایمرو فردا کونیدی دیرو کی خانه زنگ بزم می ماره صدا خیلی نگرانه هر چقدر واورسئم کی بقیه کویا ایساییدی؟بوگوفته همه بیرون ایساده.

هر شب انی خوابا دینم می ورجا بپا ایسا ولی خو رویا واگردانه همش گه مرا کی هنوز ثابت نو بو .گم دئه چوتو واسی ثابت ببه یعنی کی دئه واسی شهادت بدابی کی ایفترا بو.بعضین بعضی شبان دینم کی همه دور تا دور ایساییدی و ایتا عالمی شین سنگ بناءیدی .منم مردومه میان ایسام ولی دینم کی ایتا زناکا اوریدی او وسط شروع کونیدی انه سنگ زئن.اونه رویا بپوشانه بید. ایتا سنگ خوره انی رو شه کنار.دینم باینه می دیما داره. من قبلش هی داد زنم کی نوکونید دینم کرا سنگ زنه انه دسته جولویا گیرم ولی مرا هول دهه.من کفم زیمینه سر و دینم زنای کی وسط ایسا خو پاچه تاوده می سر گه انا کار ندارید. می سرا بولندا کونم.خیال کونه می خواخوره دو قولویا فاندرم.می پوشت پرکه.

: ترا به او را نوا نهان .منم خیلی از روزان خواب دئییم اما دئه عادت بوکودم. گا گلفی سبزه زاره خواب دینم. کی وسطه گولان درازا کشئم و می مو یا وازا کودم سبزانه سر. بعضی موقع خواب دینم کی خو خون دکفته چومه مرا هی گه بیدین خؤب بوبوم دئه مرا هیچی نییه.هتو گفتنا دینم کی انی شکمه را خونابه فیوه. دست زنه اونی رو مرا گه هیچی نییه.بازم کی تی اخمان بیجیره . دپرکه خورم فوری ویریزم.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

هوا پاییزه هوایه وکلاچانه قار قار صدا ایه.هنوز انی صدا می گوشه میان دره کی گا گلفی سبزه زاره خوابه دینم.دختره ایتا جوانه که دستا بیگیفته و تازه بوشوسته سنگه رو کرا گول پخشا کونه.من کی نزدیکا بم خو سرا بولندا کونه مرا فاندره.انه چوم باینه انی ماره چوم

...

نزدیکه ظهره و ایتا نسیمه خؤبه بهاری پرده یا ایپچه کنارا کونه نسیم تا می دامن ه نزدیکی فارسه و هه میانه تو هم ترا خوش باموو می شکمه میانی تکان بوخوردی.تی تکانه مرا ایتا کوجی خنده می لبه کون نیشینه .کِن کِن نارم کی تی پئر بایه و اونم بگم کی چو تو ترا جه نسیمه بهاری خوش بامو و خوشحالی بوکودی. ارامی دست زنم می شکمه سرا مره بخیالی کی تی سر هو نزدیکیان نها می دسا تا تی دیمه کنارم آورم. حتا تی جوله گولی رنگم می نظره میان ایه کی قشنگ قشنگه رئه مرا فاندری و هی پا تاودی.هه میانی در را زنیدی وخبره تی پئرا دیهیدی...

چوم پیلی پیلی زنه

هر جانکنشی مره بو جه خو جا سر ویریزه.انه یاد ایه زاکه گب بو.

خودت دانی یا زاکا تاودی یا انکی شی تی پئر خانه.

خو چومه پیلی زنه وازه نیبه دستا بره کابینت دره وازه کونه لیوانا اوسانه انه گلو خوشکا بوستوبو.پارچ ابا یخچاله جا اوسانه اب دوکونه.خو دستا بره لیوانه داره پارچا نزدیکا کونه ابه صدایا ایشنوه دوکونه دوکونه اب جه میز سر فیوه بیجیر انی پا خیسا بئه.پاچا نهه میز سر لیوانا بدسا گیره تا خو لبه کنار اوره بازم فیوه انه پیرهن سر .

خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.مرداکه صدا دیپیچه انی گوش میان: تا هسا نیده بوم کی زناکم لعنت خودای بر شیطان یعنی تو گی کی من دوروغ گم کی تی عمه پسر ترا نیگا نیگا کونه.تی دایی اون کی دئه از اوشانه.

خو دستا بره پنجره وازه کونه ایاز صوب انه دیما خوره خو چوما بازم پیله پیله زنه وازه نیبه.تیر کشه تا انه مغزه استخوان شه.

تره گم کی هر چی خوره حد و حیساب داره می مار کی دو بار اصن نه ایبار بی ایجازه یه می پئر اگر جه خانه بیرون بوشوبی خودش کمر قیشا می پئر اماده کودی .ننم شوما جه جور واموخته ایسیدی تی پئره کی نیده ییم یقین اونم ایجور شانته ی مردای بو لعنت خودای بر شیطان سیئدم بو نتانم هیچی بگم.اخه سید دخترم مگه اتو بئه؟

ایاز تمامه انه مویا خیسا کونه دست بره خو پیشانی سر خیسا بوستوبو.انی زخمان اب دهندو بو.ایجوررابه کودی خو انگوشتا بره واسینه خو لبه سر خون مزا دهایی.نیشینه تخت سر نانوایی یا به یاد اوره انه ویشتا بو نان بوانه رئه ایه.هو روزرم نانوایی صف ایسابو.صف میانی دینه دو تا چومان کی انه فاندره.به خیالی انه حواس ننابو.وامختی بیدینه کی دو تا چومان کی شینه.خو سرا واگردانه مرداکه صدا ایه کی کویا فاندری؟انه گولی خوشکا به مردای الوغه مانستان ایه انی دستا فاکشه وصفه جا بره بیرون.دو تا چوم هتو انه فاندرستی انی دیل خواستی زمین دهن وازه کونه بشه او دورون.

جان دپرکه.خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه بازم تیر کشه انه دیم خیسه.خورا جوختا زنه رختخواب میان خو دستا بره خو مو سر.هچین بوبوستوبو کولوشه جارو.ایطرفا کی بتاشتیبید دست زنه باینه تمش نرمه زیمین سر بیرون بایه.انه مزه دهه خو سرا دست زنه.

مرداکه صدا ایه:خو دستا بره انه مویا نوازش کونه هی دس زنه.گفتیدی مو خیلی کاران کونه مرا باور نامویی گفتیم اون سیرته کی خیلی کاران کونه.من ننانستیم کی تی مقنعه زیر چی خبره.مره چوش نایه کی تی مو یا بیرون باوری.ها ایپچه کاکول کی تی پیشانی رو فوکونی وسته.تره چی فرقی کونه؟ مرا اتو خوش ایه.نه بیگی من حساسییت دارم.خوایم بدانم امی مو بیرون نهه چی فرقی کونه؟ تو هم هتو من کی تی جا ببم اصن تاشم راحتا کونم.نه ائه کارا نوکونی بعضین من چیا واسی ناز بدم.

اگه بدانی چقدر ترا دوس دارم تو می همه چیزی خودتم دانی او دانشگاه میان تو ایجور دیگه بی.من وقتی شومه کلاس درس بدام جه هو روزه اول تو می دیله میان بینیشتی.تی هوش و تی خانمی.اما مرا جه تی او ریفق خوش ناموئی.امه عروسی رم مره غیضا گیفته کی اونا بوگوفتی.عروسی رئم انقدر رقص چی خبر بو؟اگه بدانی کی من چی می خون خونا خورداندو بو وقتی دییمی تی دایی و می خالا پسر تره اوتو فاندریدی.من حاضرم می جانا تره فادم.اما ایپچه می رعایتا بوکون.ادمه عاشق انه چوم کوره نیدینه.

دختره خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.ایتا ناله کشه و خو را قشنگ درازا کونه تخت سر.

مرداکه صدا ایه . بیدین من تی واسی گم راحت تر نییی خودم ترا ببرم دوکتر و خودمم واگردانم تره کی بهتره.خا خا بعدشم هر جگا بخوایی اساس بیهینی ایسم تی رافا.مردوم از خودا خواییدی کی ایتا راننده بدارید.خا چی به مگه ایم تی مره مطب میان خوایم بیدینم دوکتر چی گه؟ترا چیکار دارم؟خوایم بیدینم خؤب معاینه کونه یا انکی یاد نشه تی فشاره خونا بیگیره.

دوختره خو چوما پیلی پیلی زنه.بچسبستوبو.انا یاد شو بو کی چه جور سر مچه داشتی؟ دست بره خو دوماغه سر ایتا پهن تیکه گوشت نهه.بیدین بازم هه سر مچه رئه چیلیک پاره کونه؟

خو ریفقانا یاد اوره.کی هر کودام چو تو نقشه کشییدی نمره فگیریدو کنایه زئیید بیا امه پارتی بوبو.

مردای گه زای ؟من کی دوست نارم پسر ببه نخوایم می جایا بیگیره خا ب اگر بو بو واسی؟ هیچی اصن ول کن.اما زای چی خواییم بوکونیم تو می دختر منم تی پسر.اگه تی دیلم بسر بامو کاره سرم بیبی زنگ بزن فوری ایم ترا برم بیرون تنها چره خوایی بیشی هر چی تره تنها یی بوشویی وسته.خاب او موقع دانشجو بی و غریب اما الان دئه ایتا زنی واسی همه جگا تی مرداکه مره بیبی.بیدین من ایتا دانه دوست دارم؟ دئه تمانا بو.فقط منم و تو.

خیلی زمات بو کی دئه هیچی نو گوفتی ایتا کوجی تو کاپره یم مرداکه مره نوکودی کی ناگاهی انه معده رو بمانه و جه فردا دئه حتا نانوایی شونم تعطیلا به.

یاد اوره کی پئر خانه چوتو خو ریفقانه مره بیرون شویی.او روزه رم نانوایی میان باز هو دو تا چوما بیده و خوره رقم زندوبو کی ائ دو تا چومان کیشین ایسه همش مرا پاییدی هیچ گبی ام می مره ناریدی.

جان انه شین مور مور به.مرداکه صدا انه تکان دهه.کویا فاندری؟کوفت ببه هو نان کی تو خوایی بیهینی.اید فایی حیاط وسط ایتا خیسی یا خو دیمه سر حس کونه باینه غروبان کی جه کوچه دئر امویی خانه انه مار ایتا پارچ اب فوکودی انه سر.

بنزینه بو تمامه حیاطا گیره.دوختره که جان گرم دکفه.انقدر گرما بئه کی دهن انه شین خوشکا به.تشنه یه خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.دیم انه شین خیسه چوم وازه نیبه.

خواب دئن

خواب دئن!! بازم می خوابا بید ه یی؟ چقدر ترا بگم کی ائه حقا ناری! تو گی کی می دس نییه رؤیا خوره ایه ولی من دانم کی تا به فیکره کسی نوخوسی بیخودی انه خوابا نیدینی اگرم فیکر نوکونی ، تی مغزه میانی یعنی تی ذهنه میانی ایتا گوشه نها کی ایستراحته موقع مغز انی خوابا دینه.پس چره قایما کونی؟ اگرم تی هیچکسم پس چره می خوابا دینی؟

روز جهانی زبان مادری

پریروز روز جهانی زبان مادری بو!ایمرو بانکه میان ایتا زن و مرد دئه نزدیک بو مره به گب باورید .هر دو نفر ایجور فارسی گب زئیدی کی دئه خودشانم اشانه طاقت تمانا بوستی و هونی وسط شروع کودیدی گیلکی گب زئن.دوباره هو بساط هی خواستیم به گب بایم.مردای زناکا گوفتی اینجا را پور کون.منظور فیشه بانکی بو.زنای گوفتی کونجا ؟اخرش مردای گفتی هینه دئه بایس هینه جیرا ایمضا بوکونی.بعضی موقان پئر و مار گیدی زاکانه واسی اشانه مره فارسی گب زنیمی ولی ایمرو هر چی فاندرم اشانه دور بر زاکی نیسابو.خودشان همدیگره مره کلافه بید.

۵ اسفند ۱۳۹۱‍

تراپ تراپ

وقتی اینفره دیلتنگی یا داری همش هر جگا سعی کونی اونا بیدینی.ایمرو هر جگا خیابانه مئن فاندرم ایصرار کی ترا بیدینم.هر جگا خیابان گوذره سر تاکسی یانه دیگه میان یا رهگذره میان.هر کی تی پیرانه مانستان دوکوده هو گول می دیل تراپ تراپ زنه وقتی انی دیما دینم کی نییی می دیله ی موشتا بئه.خیال کونی انه تراپ تراپ کمتر و کمترا بئه.

اَتو

بعضی موقع می دیل خوایه به هیچی فکر نوکونم فقط دوست بدارم همه تانا، همه تانا منظور همه یه مردومه.شاید بگم کی مگه دوست نارم، چره، ولی همه یه مردوما. یه جور ذوق وخوشحالی ادمه دیله میان دکفه کی همش ادمه دیل خوایه همه تانا کومک بوکونه.مره یاده ویشتر او موقع کی جوان یا شایدم نوجوان بوم ائه حسا داشتیم.اما الان گا گلفی اتو بم.انقدر مشغله و فکره روز مره گی دارم کی کمتر حسه نشاط و دوست داشتنه همه می دیلا دکفه.اما الان اتویم.خودا بوکونه کی دوام بداره.

ملکوت

خیلی عجیب بو کی کوچی رئه یا نیمچه پسره امه را بوگوفت شوما چیزی بوخوردیدی؟مستیدی کی اتو زنیدی و خوانیدی امه محله میان پسران و مرداکان وقتی ایچی خوریدی اتو رقاصی کونیدی وخوانیدی.تا هسا نیده بید کی زناکانم هیچی نوخورده یا بوخورده بخوانید و بزنید و برقصن.

تاکسی دورون

تاکسی شیشه جلویا باران قطره قطره بینیشته بو وبخار بیگیفتوبو. نشا ستی بیرونا دئن. ایتا فضایه دود بیگیفته جه بیرون دئییمی. راننده هی ترمز گیفتی وکلاچ. گفتی بیلاوارث هتو ایپچه باران آیه انهمه ماشین از کویا اشانه سر و کله پیدا بئه. هیچکسه صدا بیرون نایه. ضبطه صدا سکوته ماشینه دورونا ایشکنه. خانم صدای لطیف ولی محکمه مرا کوردی خواندی و گوفتی کاپوچی لی لیلی لی هی کاپوچی لیلی لی لیلی لی انقدر اهنگا گوش بدا م کی خیال کودیم هو شانه ریتمه مرا کرا تکان تکان خورم. می‌چومه جولو فضایه سرسبزه بهاری امویی کی ایتا صف همدیگره دسا بیگیفته و جولویی خو دسمالا تکان دهه و همه بیجیر بوجور پریمی. ایدفایی گرمایه می‌بغل دسی پایا حس بوکودم. جه رقص بیرون باموم و می‌پایا فاکشئم تاکسی دره طرف.

هه بغل بدارید. ممنون

چترا وازا کونم بقیه یه رایا پیاده شم. راستش می‌دیل نخواستی فارسم. هر چی دئر‌تر بهتر بو. ایتا از می‌بهترین کسان اونم او حاله میان دئن مره سخت بو. همیشه جه بویه الکل و دوا مره ترسا گیفتی. ایجگا کی تی دیل نخوایه زود‌تر فارسی تا انکی کِن کِن داری فارسی.