اَتو

بعضی موقع می دیل خوایه به هیچی فکر نوکونم فقط دوست بدارم همه تانا، همه تانا منظور همه یه مردومه.شاید بگم کی مگه دوست نارم، چره، ولی همه یه مردوما. یه جور ذوق وخوشحالی ادمه دیله میان دکفه کی همش ادمه دیل خوایه همه تانا کومک بوکونه.مره یاده ویشتر او موقع کی جوان یا شایدم نوجوان بوم ائه حسا داشتیم.اما الان گا گلفی اتو بم.انقدر مشغله و فکره روز مره گی دارم کی کمتر حسه نشاط و دوست داشتنه همه می دیلا دکفه.اما الان اتویم.خودا بوکونه کی دوام بداره.