باینه انی ماره چوم

همیشک کی او زهرماری یا خو گولی دوکودی شروع کودی گب رئن ومهربان بوستن.حله هی گب بزن وشوخی بوکون. انه چومه کنارا آب دکفتیی و ایلتماس و بعضینشروع کودی قوربان صدقه.هو نیگا می حالا بهم زئیی و دانستیم کی هو نیگاه بعضین خیلی تقاضایان به دونبال داره.انی سر مچه مره حکمه هو دال (لاشخور) داشتی کی منتظر بو لاشهیه بیجانا تیکه تیکه کونه.

بعضین ایلتماس و انه چومه کنارا آب دکفتن .هر وقته اتو بوستی می جان پرکسی. گفتی نترس می حال خؤبه.خؤب ترم بم.تو چره می ماره چوما داری.بنا کودی گریه کودن.گفتیم ائه زهرماری چیسه کی تی حلق دوکونی ایواری برزخا بوستی و گوفتی تو کار نوا داشتن، تی فمل عمله فیکر بوبو.بنا کودی می سررا دست فاکشن انقدر تندا تند و قایم کی می دیل می مو رئه سوختی.هر دفعه انی دسته زیر فشاره مره تقلا کودی بیرون بایه. خالی نها بو کی ایتا اخ بگم کی تورشه شیرین انه شین بهم خوردی و فحش و تحمت شروع بوستی.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

کِن کِن نداشتیم کی مره ببرید حداقل بیرونه رنگا بیدینم می بغل دستی خو دختره رئه نامه نیویشتن دوبو.

: تا هسا کسی تره جواب فادا؟

: مره چی فرقی کونه؟یعنی کونه یا، اما من می دیله رئه می عزیز دوردانه رئه نیویسم.بلکه م ایروزه جوابا فادا.

: نه بابا شاید کی اصن به انی دست فانه رسه.

: اویدفا بوگوفتید کی واسی تمبر بیشتر بزئه بی.من پول ویشتر فادام کی تمبر بیشتر بزنید.حله بلکه م اّیدفعه فارسه.انه نیگا دورون ایجور تمنا دوبو کی می دیل خواستی خودم نامه ببردی بیم اشانه دره سر فادابیم.شروع بوکودم می رختانا جابجا کودن.

انه گم تو خودت تا هسا بوگوفتی تی دوخترئه کا کی هونی واسی ایا ایسایی؟

: چی بگم؟ یعنی انه حالی بئه کی من خواستیم اونه جا دفاع بوکونم یعنی انه باور آیه؟ انه یاد مانه ؟ وا بدم بهتره، خولاصه خودش ایروزه رئه فهمه کی او بی ناموس از هیچی نگذشتی وقتی او زهره ماری یا خو گولی دو کودی دئه هیچی نفهمستی . دانی چند دفعه انی مرا گّل آویز بوبوم.اّیدفعه رئم کی دئه هیچی وله کن.گفتنی نییه.

: خوایم بدانم من رذله ادم بیده بوم ولی دئه نه اّتو،حتا حیوانم اَ کارا نوکونه.

: نوکونه ؟ مرا وقتی یاد ایه کی روزان شوییم حتا ایضافه کاریم مدرسه میان ایساییم.واگردستیم دئییم کی خورا چاکون واکون بوکوده جه بیرون بامو خانه و تازه مرا گوفتی تی اخمان چره بیجیره.وقتی خو دستا اوردی کی می دیما دست بزنه مره کنار فاکشه ییم.انه بویه زهره ماری امویی کی می گوشه کون گب زیی. محل نناییم ولی می پوشت پرکسی کی الانه کی انه گاز خاله دوسته ببه و دئه تا چند ساعت انه زرخ نیگا یا بیدینم.ولا کون تی رختانا جمعا کودی ؟اکه عازمی؟

: ننم هی ایمرو فردا کونیدی دیرو کی خانه زنگ بزم می ماره صدا خیلی نگرانه هر چقدر واورسئم کی بقیه کویا ایساییدی؟بوگوفته همه بیرون ایساده.

هر شب انی خوابا دینم می ورجا بپا ایسا ولی خو رویا واگردانه همش گه مرا کی هنوز ثابت نو بو .گم دئه چوتو واسی ثابت ببه یعنی کی دئه واسی شهادت بدابی کی ایفترا بو.بعضین بعضی شبان دینم کی همه دور تا دور ایساییدی و ایتا عالمی شین سنگ بناءیدی .منم مردومه میان ایسام ولی دینم کی ایتا زناکا اوریدی او وسط شروع کونیدی انه سنگ زئن.اونه رویا بپوشانه بید. ایتا سنگ خوره انی رو شه کنار.دینم باینه می دیما داره. من قبلش هی داد زنم کی نوکونید دینم کرا سنگ زنه انه دسته جولویا گیرم ولی مرا هول دهه.من کفم زیمینه سر و دینم زنای کی وسط ایسا خو پاچه تاوده می سر گه انا کار ندارید. می سرا بولندا کونم.خیال کونه می خواخوره دو قولویا فاندرم.می پوشت پرکه.

: ترا به او را نوا نهان .منم خیلی از روزان خواب دئییم اما دئه عادت بوکودم. گا گلفی سبزه زاره خواب دینم. کی وسطه گولان درازا کشئم و می مو یا وازا کودم سبزانه سر. بعضی موقع خواب دینم کی خو خون دکفته چومه مرا هی گه بیدین خؤب بوبوم دئه مرا هیچی نییه.هتو گفتنا دینم کی انی شکمه را خونابه فیوه. دست زنه اونی رو مرا گه هیچی نییه.بازم کی تی اخمان بیجیره . دپرکه خورم فوری ویریزم.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

هوا پاییزه هوایه وکلاچانه قار قار صدا ایه.هنوز انی صدا می گوشه میان دره کی گا گلفی سبزه زاره خوابه دینم.دختره ایتا جوانه که دستا بیگیفته و تازه بوشوسته سنگه رو کرا گول پخشا کونه.من کی نزدیکا بم خو سرا بولندا کونه مرا فاندره.انه چوم باینه انی ماره چوم