چله شب

هر سال شب چله امه فامیلان همه جمع بوستیدی می مار خانه.قدیمان هر کی خو غذا یا چکودی خو مره آوردی.اما کم کم کی زیندگی سخت ترا بو.همه بعد از شام خوشان میوه و آجیل اوسادیدی آمویدی اویا.بعد از انکی همه اموییدی میوه و آجیل همه تان شین مخلوط کودیمی وآوردیمی میهمانان جلو .حله شروع کودیمی از بزرگترین کسی کی اویه او شب ایسابو تا کوچکترین کسی کی ایسابو ایتا ایتا فال خواندیمی.ولی همیشک به کوچکتران کی فارسیی همه تا نا یادا شویی کی واسی گوش بوکونید.ان بو کی کوچی زاکان خوشان رئه کیتاب حافظ اوسادیدی شویدی اوشتر نیشتیدی خواندیدی .او موقع اصلن امه حواس ننا بو کی کوچی زاکانم دیل داریدی و حداقل واسی ایپچه اشان فالم گوش بدیم.بعضین هر چند تا فالی کی خواندیدی .ای نفر ساز زییی و شعر دسته جمعی خواندیمی و منم همه تانا ویریزانه ایم رقص کودیدی .تا انکی ایتا سال کی همه گرم رقص و فال خوانی بیم.ایتا از زاکان فامیل دوتای دیگه مره کی جه اوشان پیله تر بو کاری کونیدی کارستان.همدیگر مره در اتاقی کی همه میهمانان ایسابید قفل کونیدی و شیدی حیاط دورون.بعضین جه ایتا پنجره اییدی بودورون.امانم همه بی خبر از همه جگا امه ره فال خوانداندیبیم.امه حافظ خوان می خالا دختر مرد بو کی می خالا مرد شینه خوان داندوبو. رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند.چنان نماند و چنین نیز نخواهد ماند.............او وسطم می دختر دایی سینی چایی بدست و منم شیرینی مهمانان تعارف کودیمی.ایدفایی ایتا از فامیلان بخواسته بشه بیرون حیاط میانی سیگار بکشه.کی بیده دراوتاق قفل بوگوفته زاکان کلید کی داره؟ هی وپرس هی وپرس ایدفایی اوتاق دورون همه ساکتا بوستیدی ای تا اویتا یا فندرسته اویتا ای تایا .بوگوفتیدی یعنی چی خولاصه می خالا مرد ویریشته می پئر مرا بوگوفته بابا بگردید شاید بیجیر کفته.اما همه کلید دنبال زمین رویا وامختیم.ایتا ایتا فچمستیدی زمین رو.بجای فال حافظ و آجیل خوردن همه کلید ره وامختیدی.می خالا مرد خیلی کوچی زاکانا سین جین بوکوده.بوگوفته ائه توشکان کاره.باور بوکونید اشان قایمه کودیدی هی اها نه اها نه.ایدفایی زاکانا خنده بیگیفته ایتا کی کوچکتر بو می خالا مردا فندرستی کی می خالا مرد ایپچه داد مره بوگوفته ره اها ره؟ گب بزن تی کاره؟ تا بوگوفته اوشان دو نفر خنده ائه کوچی تا زنه گریه زیر امانم همه ایتا ایتا امه سر راست کودیمی کی چی بوبوسته؟ می خالا جان گه اخه مردای ائه زاکا چی کار داری؟ هتو ائه زاکه بوگوفته نوگوفته دینیم کلیدا تاوداییدی اوتاق گوشه .فهمیمی کی بعله ائه زاکانه کار بو.زاکان بوگفتیدی شوما کی همش شومه رئه فال گیریدی و امه را کی داخل آدم نیدینیدی .همه خنده و خوشی مره دوباره ایتا فال وازه کودیمی ائه سه تا نا خوشی رئه کانه رئه .از او شب تا هسا هر سال شب چله کی بئه همه گیدی او زاکان شومه را یادا نشه.دوباره ایتا کار دیگه کونیدی یا من گم بابا اوشان اودوره زاکان بید.الان امه زاکان خوشان رئه شیدی اینترنت فال گیریدی.دئه امره کی محل نهه.

ملاقات

چهارشنبه آخر سا ل بو.باران مینی بوس شیشه ایجور خوردی کی دئه برف پاک کون انه حریف نوبو.راضیه خوزاکا کشا گیفته وسط صندلی نیشته بو.زای ایتا پیچ خورا دهه و ایتا چین خو پیشانی و ابرو یا تاوده.صورت انه شین به پیرا بوسته سب.بعضین ایدفایی گورخانه مانستان اول انه سر ومچه و دهن پیچ خوره و بعضین انه ایجگره صدا آیه.

راضیه زاکا هی تکان تکان دهه.نازا دهه.بغلی صندلی ایتا مردای کی خو سیبیلا هی پیچ دهیی گه جغله گوشنه یه شایدم انه ایجگا درد کونه.راضیه نخواستی کی خو سینه بیرون باوره مجبور به خو پیرهن بولند کونه آرامی سینه نهه زاکه دهن.زای شروع کونه خو کله تکان دهه أ طرف و اوطرف تا آرام گیره.

مینی بوس چل میان ناجور تازانه یی.جاده م کی هیذره خیال نوکودی آسفالته باینه نانو میان نیشتیی.راننده گا گلفی آینه میان فندرستی وهر وقته کی چایی خواستی بوخوره خو پوشتی وبغل دستی یا بفرما زئیی .مینی بوس عقب شش نر نیشته بید کی جه اول راه بیحال خوفته بید. مینی بوس ترمز کونه و ایتا شکم دار زنای 2 تا زاکه قد ونیم قده مره کی ایتا پیله شلختم کشا گیفته بو سوارا به.

راضیه دست ببرد خو ساک دوباره وارسی بوکود بیده همه چی یا باورده .درار شیشه انه یاد بامو.اسماعیل سرمچه به یاد باورد کی پرتقال دراره مره چقدر دوست داشتی.هول بو هی دست بزه بیده شیشه ننا.دست فوقاست ساکه ته.ایورا بوستو بو.شیشه یا بیافته.انه دیل بوجور بامو.اندر وامختو بو انهتتا زه.دوباره خورا دخشارده صندلیا.زای وخاب شوبو.دست فاکشه انه سر مویا هی صاف کونه.باران هتو وارستی.انه یاد ایه اویدفعه رم شوندو بو اسماعیله ورجا هتو بوارستو بو.

خودا خودا کودی کی بموقع فارسه.حوصله یه غر غر و اخم وتخم اویا آدمانا ناشتی خصوصن کی هر دفعا واسی ایچی یم اشانه دسه تان بنابی.مینی بوس ایته پیله جاله میان دکفه.سر و صدا ایه.راننده ترمز کونه.ساعتی نیبه راننده گه به گمانم میل فرمان ووه..جمعییت همه غرغر کونیدی.شلخته صدایم بیرون ایه.ایواری خو بالا وازه کونه هی همدیگرا زنه.پر بلندا به.زنای گه خیر باشد چیسه تره حیوان؟تو هم بفهمستی چی بلایی امه سر بامو.راضیه سیبیلو مرداکه واورسه ساعت چنده؟انه دیلا شور دکفه.ای ساعت ویشتر وقت نداشتی.اسماعیله سر مچه یاد آوره.کی الان منتظر ایسا.دست بره خو کیفه میان ایتا کوچی اینه بیرون آوره.خو مو جلو یا دست کشه و ایتا کوچی ماتک جه کیف بیرون اوره.خو انگوشته سر واسینه خو لبه رو نهه و هونه بقیه م خو دو طرفه دیمه سر پخشا کونه.راننده صدا امویی کی کره خو گوشی مره اینفرا گفتاندوبو کی بایه یا کی خو ماشینا باوره.راضیه دیل دئه باینه هو زمات کی اسماعیله مره قرار داشتی تراپ تراپ زئیی.انی مار او موقع هرچی کار بو انه فادایی.راضیهم تندا تند همه کارانا کودی کی اسماعیلا بیدینه.الان راننده م حکمه انه مارا داشتی هر چی کی پیشتر خرابا بوسته بو واسی هه الان چکودیبی.مردای کی سیبیل داشتی رو کونه راضیه یا ایشاره مره گه خولاصه آرام بیگیفته زاکا گوشنه بو.نه؟ گه بله گه هسا شما أ بارانه سیلا چره شؤندریدی بابلسر؟ اونم أ کوجی زاکه مره.راضیه خو روسری یا صافا کونه و خو را ایپچه جمع و جورا کونه.تته پته مره گه شؤندرم می آقا ورجا.مردای گه اویا چره ایسا؟ راضیه خو دست و پایا گوما کونه.زای خورا پیچ دهه.جه اورا راننده بو جور ایه خیس و چورونده.انه دوماغه توک چکه چکه آب فووستی..حوله جه صندلی پوشت اوسانه خورا خوشکا کودن.آقایان میل فرمان نوبو.شانس باوردیم هسا را دکفیمی.مسافران همه ایتا صلوات به سلامتی راننده دیهیدی.راضیه ارام گیره شروع کونه زاکا شیر دهن.

زندانه دره ورجه نوبت بیگیفته و صف ایسا.وباره یواشی آینه میان خو را فندره.توکا بیجیر بوجورا خوره.سرباز ایه گه ملاقات تا أ صف دئه فانرسه.بیشید هفته یه دیگر بایید.راضیه گه آقا می راه دوره اقله کم أ زاکا ببرید انه پئر بیدینه.همه کسه غر غره صدا ایه.هر کی ایچی گه.سر باز گه من نتانم کی مره سر خود هر کاری بوکونم.شومه را گم دئر بامویید.راضیه خو گردنا کولا گیره و زاکه ایجگره صدا بیرون ایه.پاچوک نیشینه خو را دیوارا دخشاره.خو سینه ارامی تاوده زاکه دهن.زای ایتا شله گازی گیره.راضیه چومه اب دکفه.پیرزنای پاچوک نیشته سیگار به توک صفه میان.گه دختر جان غورصه مره شیر نوا دهن.سنگ به زاکه دیله سر مانه.پیرزنای دست تاوده خو ساکه میان ایتا نان کشتا بیرون اوره فاده راضیه.گه بوخور تی دیل بوجور بایه.ویریز بیشیم دوبارده اییم.راضیه گه بقوله اسماعیل دئر و زودا خیالی نییه.سوخت و سوز نداری.

هوا آفتابی یه و مینی بوس چله خوشکا بوسته سر تازانه یی.راضیه خو قرمزه گول دسمالا بنا .زاکا کشا گیفته دریا یا فاندره.خورشید انه ابی ترا کودوبو.مینی بوسه میان به تپسته ادم دوبو.ایتا پیرزنای عقبه صندلی نیشته و چرت زنه.راضیه اسماعیله فیکره مره لب کونه خنده کونه .دست زنه ساکه دورون دینه همه چی یا باورده.مینی بوس ترمز کونه و ایتا شکم دار زنای ایتا پیله شلخته مره سوارا به.وسط نیشینه و مینی بوس برا دکفه......

فرودگاه

همیشه جه خوداحافظی مرا بد امویی.می ایتا از بهترین دوستان کرا شؤندوبو خارج.البته چن بار بو کی ایران بامو وو اما من نانم چره ای دفا می حال خیلی بیگیفته بو با انکی دانستیم کی خولاصه ساله دیگه ایه ولی خیال کونه کی دئه انا نخواستیم بیدینم.اما از دورانه نوجوانی همدیگره مرا دوست بیم زمانی کی اون بوشو من عروسی بوکودو بوم واما اون با ان کی جه من چن سال پیله تر بو ولی هنوز عروسی نوکودو بو.اولان کی بو شو خیلی زحمت بکشه خواستی اویا درس بخوانه.راستش خو درسا أیا بخواندو بو ولی خواستی بشه اویا ایدامه بده.اول اولان کی تا چن سال نتانستی بایه.امانم بعض بعضی موقان همدیگره رئه نامه نیویشتیمی.یا تیلفن زئییمی.الانه مانستان اینترنت و موبایل کی ننابو.تازه خانه تلفنم گیران تماما بوستی شؤییمی تلفون خانه منتظر نیشتیمی تا امه نوبت ببه.ایتا از او اوتاقکانه میان همدیگره صدایا بشنویم.می أ ریفق بعد از سالها کی ایه دئه زن بیگیفتو بو.خولاصه می زاکان کی پیلا بوستیدی اون ایتا خانم خارجی مرا عروسی بوکوده.انه زنم بعد از چن سال انی مرا ایبار بامو.الان کی فیکر شا کونم نانم سن و ساله شینه نانم چیه کی همش فکر کونم ای دفا کی بوشو مره انقدر سخته؟شاید کی دئه همدیگرا نیدئییم.دانیدی چیه ، همیشه دوری سخته.حله کی از خارج بوگوفتم مرا یاد ایه کی خیلی ساله پیش زمانه شاه می خالا پسر خاستی بشه ایدامه تحصیل بده .شؤندوبو ایتالیا.دئه همه فامیل جمع بوستیدی باموییدی خداحافظی.شبه اخرم همه گی ایتا اتو بوس فاگیفتیدی کی همه اونه مرا بیشید تا تهران فرودگاه میان بدرقه بوکونید.من و می خالا دوختران و انه عمو دختران همه لیباس بودوختیم کی خاییم بیشیم فرودگاه دوکونیم.همه نیمچه دختر بیم قد و نیم قد .خیلی امه را چوسان فیسان بوکودیم می خالا و می مارم ایتا پیله تیانه پلا چکودیدی و خولاصه می خالا پسرم کی ایتا عالمی انه رئه پسته و طلا و کادوئی فاگیفتیبید بینیشته اتوبوسه میان.بعد از ایتا عالمی گریه و زاری برا دکفتیم.اتوبوسه میان می خالا و می مار ایتا پیله پلاستیکه پور ساندویجه کالباس چاکودیبید کی ایتا ایتا فادائید امه را.هتو بینیشتیمی شروع بوکودیم خوردن.بازین اینفر تخمه و اجیل باورده حله ان تمانا نوبوسه ایتا نواره شاد بنائیدی همه یه دختران دکفتیدی وسط.هسا اتوبوس تکان تکان خوره همه یم خوایید ایتا کوچدانه دوربینه مرا می خالا پسره مرا عکس بیگیرید.اونم عینه او موقع ژیگولان خو پوشته مو یا بولندا کودوبو و خو یقه یا وازا کودوبو ایتا کته جیره مرا.ایتا گردنبندم کی انه رئه فامیل کادوئی فگیفتیبید همه تانه مرا عکس تاودایی.انه همسن و سالانه سرمچه دیدنی بو کی همه تانه دیل خواستی اونی جا بیبید.عکس گیری کی تومانا بو ایتا ایتا خر و پوفانه صدا فارسه.راننده یه بیچاره تنها مانه.حله دئه نواره داریوش بنائیدی و دختران فقط بیداریدی و نیمچه پسران.می خالا پسرم ننم تو چی فیکری بو.ولی دانم کی هوا جورا گردسی.اتوبوس بعد از چن ساعت را شؤن داره.کی همه شاید بخوایید غذا بوخورید یا بیشید مستراح.چراغانا روشنا کونیدی و فرسیم ایتا غذاخوری جاده قزوینه میان.همه ایتا ایتا پیاده بیدی و اما دختران شیمی دس و صورت بوشوریم و دوبارده چوسان فیسان بوکونیم .می خالا پسرم انه همسلامالان انا دورا کودیبید اتا میزه دور نیشینیدی ومی مار و می خالایم تیانه ایستامبولی پلایا اوریدی ایتا میزه سر و همه تانه رئه دوکونیدی.خولاصه غذا خوردن تماما بئه و دوبارده اتوبوسا سوارا بیمی و دوبارده خر وپوف و گوشه کونی گب زئنه می خالا دختران و عمو دختران تا صوبه رئه فرسیمی فرودگاه. امه رئه فرودگاه جایه صفا بو اما بوزرگتران همه ناراحت بید کی ایتا از عزیزان شؤندره و معلوم نییه اکه دئه انا دینیدی.ولی اما و پسران همه تو فیکر بیم کی سالنه فرودگا میان چی چیزایی کی نواسی بیدینم.همه ادمان خود شانه بهترین لیباسانا دوکودیبید امه را دئه هیچی حالی نوبو.دالانه مانستان پیاده بوستیمی و خنده کنان شؤییمی سالنه فرودگا میان.اتوبوسم واسی بوشؤبی تا راننده انه روغنا عوضا کودیبی.امه نهارم هو تیانه پلا بو. می خالا بوگوفت زاکان یعنی هیکس نخوایه تیانه پلایا باوره؟ امه را به نیشنوستن بزئییمی خولاصه می مارو می خالا باوردیدی بناییدی ایتا گوشه ولی تا ایتا گوشه باورید ایدفایی تیانه در گرا خوره کفه بیجیر و مگه دئه اسی ایجگا.هنده لاستیکه مانستان چرخه و دور زنه.تیانم کی او دوره تفلون مفلون نوبو.رویی تیان بو ایتا پیله صدا أ سالنه فرودگا میان را تاوده کی همه خوشانه رویا واگردانیدی.اما کی خجالت کشیمی و اصلن جولو نیشیمی خولاصه می مار شه انه درا اوسانه و نیهیدی ایتا گوشه چادره مرا دودیدی.حله همه خواییمی بازم می خالا پسره مرا یادگاری عکس بیگیریم.دختران انا دورا کونیدی می خالا پسر او دورون دئه امه میانی گوما بئه .می عمه انه گردنا فاکشه گه بیمیرم زای شاید دئه بمردم ترا نیدم ایتا ماچی دهه . می عمو انی سره تانا ماچی دهه . امانم تا تانیمی عکس گیریمی و عکس گیری موقع همد یگرا دوسکول داهاییدی خیال کودیدی کی اونی که می خالا پسرا بچسبه انی عکس بهتر دکفه.مردومم امه را فندرستیدی کی اشان چی کوداندریدی؟ خولاصه می خالا مرد گه بابا زود باشید .شومه خوداحافظی یانا بوکونید الان طیاره راه دکفه یا.دوبارده چلاسک چولوسک می خالا پسره صورتا ماچی دیهیدی وهمه تانه چوما اب دکفه و خودشم خو بغضا خوره و ایپچه انه چومان قرمزا بئه.اخرین لحظه شؤندوبو دینیم کی خیلی با معنی و چومه ی مرا می خالا گه پسر جان تی خالا دختر مرا خودا حافظی بوکودی .اونم ایتا بای بای روانا کونه خو دستا بولندا کونه و می خالا دخترم خجالته مره خو دسا بوجور فدهو گه خوداحافظ.دوبارده همه گیدی خوداحافظ و بای بای . گریه و دوماغانا پاکا کونیدی و ایپچه ایسیمی و طیاره شه هوا جؤر.همه پکر را دکفیمی کی بیشیم اتوبوسا سوارا بیم ایدفایی می خالا یا یادایه گه ای وای تیانه پلا یا زاکان اینفر باوره.ناهار نخواییم بوخوریم؟ همه ناراحت شیدی بیرون بازم می مار و می خالا تیانا اوسانیدی و اوریدی بیرون.ایمروز کی می أ ریفق شؤ ندوبو همش گفتیم بوبوستوبوم می عمه ، می ائه دوسته گردنا ولا نو کودیم هی دهایم ماچی .نانم چره شاید می سنه واسییه.تازه وقتی اموندیبیم بیرون بیدم می دیمم خیسه.نانم چره شاید می سنه واسییه.

انقلابˇ شلوغی

چن وقته کی یاد روزای شلوغی دکفتیم.راستش او موقع مره یاد ایه ایتا ریفقی داشتیم کی خیلی از روزان همدیگره مرا بیم.انقدر همدیگرا دوست داشتیمی کی نوگو وانپرس.ایجور دوست داشتنه عجیبی کی هیذره نشا گوفتن ، کی دو نفر جه دو تا خانواده مختلف انقدر صمیمی ، باینه دو تا خاخور ، نه خاخورانم بعضی موقع همدیگره مرا دعوا کونیدی یا حسودی کونید ولی می أ ریفقه مرا جوری بیم کی ساعتها همدیگر مرا بیسابیم گب داشتیم بی هیچ رو در واسی .هر وقته بخواستیبیم همدیگره ورجا شوییمی. روزهای شولوغ پولوغیه انقلاب بو.دئه انقدر أ قضیه دوره کی اصلن ایسمه انقلاب مرا یادا شو.ایتا شب کی همه گوفتیدی خیابانانه میان لاستیک اتشا زنیم و دئه واسی کارا یکسره بوکونیم، می مارا گم کی خوایم بشم می ریفق خانه همدیگر مرا درس بخوانیم.می مار کی انه حسه ششم قوی بو ، بگذریم کی همه یه ماران اشانه أ حس در مورده اشانه زاکان قویه.مرا بوگوفت: تی جان کی اون کی ای سال انه درس تی مره فرق کونه بوجورتره تو چوتو اونی مرا خوایی درس بخوانی؟ بوگو خوایم بشم شب او یا تا صوب بیدار بیسم و کله گب زنی بوکونیم.بوگوفتم حله هر چی خوایی حیساب بوکون اونه ریاضی و امار خؤبه خوایه مرا درس بده.حله شاید تا صوبم بینیشینیم اون دئه بعضین معلوم به. خولاصه کفش و کولا دوکودم و و رف زیادی ام بامو وبوشوم می رئفقه خانه.هوا دئه تاریکا بوستاندوبو.اسمان کبودا بوستوبو معلوم بو کی دئه ورف نایه چون قرمز نوبو ولی نفس کی کشه یی تی دوماغه سوراخه را خیال کودی سیکار دود بیرون اموندره.خولاصه می کیتاب دفترا دوکودم می کوله پوشتی میان بوشوم از امه کوچه بیرون هتو شؤندوبوم.باموم بیپیچم از کوچه بیرون بیدئم چن نفر لیباس نیظامی دوکوده گیدی خانم کویا شؤندری؟محل ننام. دوبارده بوگوفتیدی بوگوفتم ببخشید کاری داشتیدی؟چی بو؟ بوگوفتیدی اگه ممکنه زودتر بیشید شومه خانه چون شولوغیه ،شبه ورفی ام کی ایسه چن ساعت دیگم حوکومت نیظامیه.بوگوفتم خودم دانم سرکار.الان شم.راستش ایپچه می دیلا شور دکفته.بوشوم تندا تند تاکسی بینیشینم تا کوچه دادگستری.حله وایسی تا چله خانه پیاده بوشوبیم.خولاصه هر جانکنشی مره ایپچه جولو شوییمی می پا دکفتی برفه میان شلاپ شولوپ.خیال کودیمی سه نفر دیگرم کرا می مرا اموندره.صدا هی ویشترا بوستی.من هیچوقت ادمه ترسویی نوبوم ولی او شبه ایپچه بتر سه بوم.بادم زئیی بامانه ورفه رویا ویریزانه یی گا گلفی فیکر کودیم دوباره ورف اموندره مره مره گوفتیمی نه بابا ورف خوره یه.هتو شلاپ شلاپ فارسئم می ریفقه خانه.دره چوکوشا بزم انه برار بامو بوگوفته أ وقته شب ایا چی کونی؟ بوگوفتم حله غروبه شب نوبو.بوشو کنار تا من بشم بودورون.شانس باوردم انی ماره گوش سنگین بو.چوکوشه صدایا نیشنا وستوبو. تندا تند می پوتینا بیرون باوردم بوشوم بودورون.شال وکولایا اوسادم تا ناگاهی انه مار فیکر بوکونه کی هسا فارسئم.از او را می ریفق بامو تا همدیگرا بیدییم امه نیش وازا بو.بوگوفت بیا ایتا چایی بوخور گرم دکفی. انی مار لاهیجانه شین بو ایتا ناز بداشته زنای کی جه کوچیکی انی مرا فارسی گب زئییدی.بوشوم بیدم خو ماره گه من و مهتاب بالا بودیم.داشتیم درس می خوندیم دیگه نیامدیم پایین الان زنگه تفریح مون بود که اومدیم چایی بخوریم.انی مار گه مهتاب جان .هسا فارسی گه اوتو شلارم دهه گب زنه.چی کار خوبی کردید امدید اینجا.من می أ ریفقه مارا خیلی دوست داشتیمی بیچاره ایتا بی چنگه موشت زنای بو و خیلی مهربان.خولاصه امه چایی یا خوریمی ها میانی می ریفقه برار گه شومانم اییدی؟ از او را گفتنا انه دوستان چن نفر از بوجور اییدی بیجیر .من گم کؤیا؟ یواشی گه قراره بیشیم کلانتری یانه نزدیکی .خیلی سره حال ایم.گم اگه سیمینم بایه ایم.سیمین مرا چومه ی زنه خو ما را نیشان دهه گه مگه تو درس ناری؟ایدفایی به خودم ایم و گم اها چره راست گی چقدر دئه مسئله واسی حل بوکونیم .انه مار گه بچه ها بالا سرد است بیایید پایین درس بخوانید.خاب دئه زمانی بو کی نفت ننا بو همه ایتا کوچی علا ء الدین مرا کی بیجیر اوتاق روشن بو گرم دکفتیدی.سیمین بوگوفته مادر جان شما نگران نباشین ما لباس زیاد می پوشیم اگه سردمون شد می یاییم پایین.بوشوییم بوجور.را پله میان می چوم دکفته بیدم ایتا عالمی شیشه خالی کی سیمینه برار اشانا رج به رج بنا بو اوردن دو بو بوجور.بوگوفتم بعله خبریه .انه ریفقان ام باموییدی کومک.باموم بشم بوجور اوتاق ایتا پسرکا بیدئم کی لاغر بو و طلایی ریش و انه چوم ابی ،مرا ایتا نیگا بوکوده کی یعنی تند تر بوشو بوجور خایم ردا بم.من ایتا سلام بوکودم اون فارسی لهجه مرا بو گوفته سلام بفر مایید. بوگوفتم نه به او نیگاه کی نزدیک بو مرا بود وا دابی نه به أ احترام نهن .بوشوم اوتاقه دورون چی دینی هچین زمحریر.دئه می دوماغه کله قرمزا بوستو بو.می دسکشم تاودام.بوشوم از سیمینه شان کمد ه میان ایتا لحاف باوردم بنم می رو.سیمین بامو بودورون تا مرا بیده هار هار هار بزه زیره خنده بوگوفته أ علی لحاف دوج کویا اسابو.تو چره بوبوستی خور خوره الوغ.بوگوفتم ساکت بئس .اما چی کونیم؟شیمی؟بوگوفته تو دیوانه بوستی مگر، اگه تی مار بدانه مرا تیکه تیکه کونه.بوگوفتم می ما کی بخانه ایسا.راستی ائه پسره کی بو؟ میشل استرو گوفا مانستی؟ بوگوفته تو چی کار داری؟ تی ائه غولبه چوم اونو اکه بیده؟ بوگوفتم بابا پله کانانه میان نز دیک بو مرا دوسکول بده کی چره تند تر نیشی ؟ بو گوفته ان از تهران بامو می برار دوسته .ولی خیال کونه اون همه کاریه. اشانا گه شیشه ببرید ، باورید.اها الان بفهمستم خواییدی کوکتل مولوتوف چکونید. اها دئه خرگوش توایمشب فقط فو ضولی رئه ایا بامو وی.بوگوفتم نه جانه تو من چی دانستیم اشان ایا ایساییدی.ایدفایی سیمینه برار انه دخاده بوشو.انه بوگوفت أ کور مطمئن ایسه؟ گه چی خوایید بو کونید ؟ بوگوفته اگه مطمئنه شوما دو نفرم بایید شیشه یانا ایتا ایتا اماده کوداندریمی انا الکله مرا پورا کونید.سیمین دخانه مهتاب بیا أیا کومک بوکون .منم کی می جان خارش کودی هه جور کارانه ، بوشوم.ایتا ایتا من شیشه یانا داشتیم سیمین و ایتا از پسران انه میانا پورا کودیدی. بازین سیمینه برارم فیتیله نهایی.میشل استروگفا نیدم.ولی می چوم انی دونبال دوبو کی کؤیا ایسا بوگوفتم أکه واسی بیشیم؟ سیمینا خنده گیره .انی برار می مرا خیلی شوخی داشتی ومرا سر به سر نهایی.گه بیشیم؟ چی زود خالا پسر بو بو.کی ترا دعوت بو کو دو بو.ایپچه می گوش قرمزا بو.خؤب بو کی شال گردن بنا بوم وگرنه معلوم بوستی. انه دوستانه ورجا خجالت بکشم ولی از رو نوشوم بوگوفتم خا نیبه کی فقط از اما کار فاکشید.اصله موقع امه را نبرید.هتو گفتنا بیدم میشل استروگف بامو می سره جؤر بوگوفت اتفاقن به کمکه شما جوان ها احتیاج داریم.می دیله میان بوگوفتم هتو گه کی خودش بخیالی می پیله بابا سن ا داره.من هیذزه محل ننام فقط بیدم نه خیال کونه ادم حیسابیه.سیمینه براره مانستان کله خر نیه.خولاصه شیشه یان جابجا واماده کودیمی او وسطم سیمینه برار هی گوفتی دئه زود باشید دئرا بئه.سر صدا نوکونید همسادان فهمیدی. سیمینه مار دخانه بچه ها بیایید شام حاضر است.اما شیمی شامه رئه.سیمین و من همدیگر ورجا نیشینیمی و انه برار و دوستانم سفره او طرف .هسا انی برارم هتو پور حرفی کونه.انه مار گه پسر جان این رادیو را بگیر ببین بی بی سی از شلوغیا چی میگه سیمین گه مادر جان من الان روشن می کنم. رادیو یا روشنا کونه از شلوغیان گب زنه. گه کی نیروهای مردمی در خیابانهای تهران ، دوبارده قطع بئه.سیمینه مار گه این رادیو هم که رادیو بشو نیست.سیمینه برار گه من الان رادیوش می کنم.ایتا قاپاس زنه رادیو سره میان دوباره بصدا ایه.خولاصه شام خوریمی ایتا شامی لاهیجانی چاکودوبو کی انه زعفرانه بو ادما مستا کودی.او شبه رئه من چون از او دانشجویان خجالت کشئه ایمی زیاد نوخوردم ولی می چوم اونی میان دوبو.سیمینه مار گه برم ظرفها را بشورم.این نفت هم که کمیاب ست نمی شود اب گرم کن را روشن کرد.سیمین گه مامان جان من و مهتاب میشوریم .ظرفان شؤریمی ساعت به یازده شب دئه سیمینه مارم خو جایا وشادوبو.گه بچه ها برق را خاموش کنید.من و سیمین بوجور شیمی .یازده و ربع انه برار گه بچه ها باید بریم.خولاصه را دکفیدی ، شؤندیبید اخرین نفر میشل استروگف بو.انی دست پور بو نتانستی درا دوده مرا ایتا نیگا بوکود من بوشوم جولو درا دودم، بگوفته به امید دیداره دوباره جا بوخوردم انقدر هولا بؤم بوگوفتم مرسی.بعدن کی سیمینه رئه تعریف بوکودم مرا گه تو همیشه اتو خوج بی.أخه او پسرکا بو گو دئه ادم قحطی بو کی دوباره خواستی ترا بیدینه.او شب خیلی تیره صدا بامو و کوکتل مو لوتفه صدا.هی دامب و دومب.خوش بحاله سیمینه مار کی انه گوش سنگین بو هتو خروپف کودی بخیالی هفتا پادشاه خوابا بیده بو.سیمینه گم بیشیم اقلن حیاطه میان .شیمی حیاط. اسما نه میان دود بیگیفته بو.بعضی بعض موقان اینفره صدا جه دور امویی کی گفتی از أ طرف بودووید.بیشید جولو.بعد تتراخ تتروخه صدا انی پوشت.دئه می دیل واهیلا بوستاندوبو.سیمین از کوچیکی انه پئر بمردوبو.خو أ براره مرا خیلی عادت داشتی یعنی پسره ایتا پئره مانستان اشانه رئه محبت کودی.سیمینه دیل شور دکفه.انه گم خا بیشیم بیرون الان حتمن بیرون ادم ایسا.اول سیمین ترسه گه می مار ویریزه چی بوکونیم؟ گم بابا اون خوفته أ پیلکی سر و صدا انا بیدارا نوکوده.خولاصه دو نفری کفش و کولاه کونیمی وشیمی .درا یواشی دودیمی هوا خیلی سرد بو.اییمی کوچه میان یواش یواش شیمی جولو.ای دفایی ایتا زنگه لوله جه سفاله سر کفه سیمینه شانه سر.گه اخ وای انه پا لیز خوره ورفه رو کفه .من گم ای وای تیر بوخوردی گه دیوانه بیا می دسا بیگیر ویریزم.اهیسته سر و صدا نوکون.بیچاره سیمین خیس و چورونده بوستو بو.بوشوییم جلو تر ایتا از سیمینه همسادان مردای خو زن و دختره مرا اموندوبو بیرون.سلام بوکودیم و امه دیل ایپچه بوجور بامو.انه دختر ترسان لرزانا امرا بوگوفته می برار سر شب بو شو بیرون هنوز خانه نمو.شؤندریم بیدینیم أ شلوغ پلوغیان میان هیچی نوبوستی بی.سیمینم بوگوفت کی می برارم بوشو امانم هنی واسی شؤندریم . تا خیابانه سر فارسئییم بیدییم کومه کومه اتش روشنا کودیدی . پسران وچن تا دختران لاستیک اتشا زئییدی .انه دور منتظر ایساییدی.خیابان از اوشانه اتش حیسابی روشنا بوستو بو.بیدم بازم چن نفر دور تر شؤندریدی.چن تا جوانان هی بیجیر بوجور واز کودیدی .اینفر انه صورته روخون اموندوبو.ننم سنگ بوخوردوبو، بکفتوبو.خو پیرانه استینا پاره کوده و دوسته خو صورته دور بوشوییم جلوتر ایدفایی سیمینا بوگوفتم اونا تی برارشان اویا ایساییدی می چوم دکفته میشل استروگفه ریشا از دور بیدم.زیاد جلوتر نوشوییم.ولی می دیل طاقت ناورده.هتو بوشوم جلو فرسم شیشه یانه ورجا تا اموییدی ایتا یا اوسانید من زودتر اوسادیم فداییم اشانه دست. سیمینم بامو می ورجه دئه اشانه کار راحت ترا بوستوبو ای دفایی سیمینه برار ایتا کوکتل تاوده ایه اشتر خو گوشا گیره.تا ویریشته انه چوم امرا دکفه بوگفته کور شوما أیا چی کونیدی؟ مامانا چی بوکودیدی سیمین ایپچه بترسه بو ولی من عینه می خیال نوبو بوگوفتم خوفته بو.بوگوفته شومه رئه غلط بوکودیدی .پلاپته بازی کی نیه شومه سر را تاودایدی باموییدی میدانه وسط زود باشید.بیشید خانه شؤخی نیه کی.شومه واسی امانم نتانیم جولو بیشیم.میشل استرو گف بامو بوگوفت الان وقته این حرفا نیست حالا که دارن کمک می کنن.دئه سیمینه برارم خو دهنا دوست.ایتا کوکتل اوساده بوشو جولو.او شب رئه خیلی سر و صدا بوبوسته .هی تیر در کودیدی.زاکان گوفتیدی پوله نفت مونه یکی دیگه در کن.مرا خنده گیفتی راستش او موقع زیاد نانستیم کی نفت پول چی ربطی به تیر داره.خولاصه هه میان میشل استروگف بامو بوگوفته بچه ها شما برید ما هم دیگه کم کم میایم.بوگوفتم سیمین بیشیم دئه أشان کی سالمیدی.امانم کی تا تانستیم کومک بوکودیم.سیمینا خنده بیگیفت مرا بوگوفت افرین مهتاب خانم چی گب گوش کونه دختر بوبوستی.برا دکفتیم ارام ارام باموییم.دئه ساعت سه نیصفه شب بو.فارسئییم کلیدا کی تاودائیم بیدئییم چه دینی سیمینه مار وگردسه ایتا پهلویه دیگه تازه خو دهنا مزه مزه کونه گه بچه ها صبح شده؟ چایی بذارین.سیمین گه نه مادرجان بخواب هنوز نصفه شبه .اتاقه دورون انقدر گرم بو کی فارسئییم امه دستان قرمزا بوستو بو.ایدفایی گرما بوخورده ایجور سوج کودی کی باینه ابه جوش انی رویا فوکودیدی.بینیشتیم علاءالدین ورجا انا بغلا گیفتیم.ایتا چایی دوکودیم هسا سیمینه مار خوابه میان کوچی زاکانه مانستان من نانم فرشته یانه خوابا دئندوبو هی لب کونه خنده کودی دهن مزه کودی.سیمینا بوگوفتم خؤبه ایتا چایی شیرینم بوخوریم.بوگوفت ای شکمو دئه چی خوایی؟ بوگوفتم راستش می چوم او شامی میان دوبو.از دسته انی مارم نشاستیم امه خنده دشکنیم .بوشو باورده سیا میزگی پینیره مرا.هتو ایستکام چایی یا شیرینا کودیم دره صدا بامو.سیمینه برار خو ریفقانه مره باموئیدی.خواستیدی بیشید بوجؤر .اما ساکتا بوستیم.اما سیمینه برار از او توشکان بو.ایدفایی ارامی بامو خو سرا تاودا اوتاقه میان بوگوفته اوخی چی گرما! انه چوم دکفته امه را .خو دوستانا بوگوفت زاکان أ دوتا دوزه پیچایا بیدینید.چی نیصفه شب غذایانا حمله بوکودیدی.انه ریفقان باموییدی همه علاءالدین دور گرم دکفید.میشل استروگف هم بو.بوگوفت خؤب سیمین جان این دوستتو به ما معرفی نکردی.بوگوفتم شما هم خودتو نو معرفی نکردین.بوگوفت ببخشید.هسا سیمینه برار گه بابا هیس أ نیصفه شبی فریبرز نیبه تو ترا معرفی نوکونی.بوگوفت من فریبرزم.منم بوگوفتم خوشبختم مهتاب.بقیه م خوشانه نامانا بوگوفتیدی ولی می گوش دئه نشنوستی.صوب بئه اما شیمی مدرسه را میان سیمینه شانه همسایه دخترا دینیمی ناراحت شؤندوبو مدرسه واورسییم چی خبر بوبو تی برارا پیدا بوکودیدی.بوگوفت نه صوبه زود می پئر بوشو بیمارستانا ن انه دونبال بگرده.خیلی أمه حال بیگیفته بوبو .ظهر رئه بازم بوشوم سیمینه شانه خانه کی می اسبابانا اوسانم بشم خانه کی بیدم انه برار خو ریفقانه مرا شؤندریدی تهران.دوباره میشل استروگوفا بیدم بوگوفت مهتاب خانوم امیدوارم روز پیروزی انقلاب رشت کنار شما ها باشم.می اسبابانا جمع کودم و بوشوم خانه طرف .خورشید انقدر داغ بو کی تمامه بامانه برفان به چک چک دکفتیبید.پیاده بوشؤم تا خانه را میان دیشب می چومه جولو امویی.می دیل نخواستی دیشب تماما بوستی بی.بعد از سالها ایروز سیمینا واپرسئم راستی میشل استروگفه سر چی بلایی بامو؟ بوگوفته هیچی بابا اونم می براره مانستان از دانشگاه اخراجا بو.بعد از چن ماهم از ایران بوشو.الانم دئه می برار از اون خبر ناره.می دیل خاستی کی دوبارده انا بیدینم و بگم پیروزیه انقلاب رئه چره نمویی رشت؟ ولی فقط خاطره یه خوشه او شب مرا یاد ایه و او کومک کردنان.و سیمین ، سیمین و من هنوز همدیگرا دینیم ولی خیلی دئر به دئر.امسال کی ورف بامو یاده او ورف دکفتم.شاید کی می دیل او یکرنگی رئه تنگه....خیلی ام تنگه....

عجب!

خیلی مسخره یه تا موقعی کی من گوشتخوار بوم شوییمی کفش بیهینم واورسئییم چرمه خؤب خوایم گوفتیدی خؤب هنه ولی هنم مصنوعیه از زماتی کی گیاهخوارم هر وقته شم کی چرمه مصنوعی پیدا کونم مرا فروشنده گه چرمه اصله اصله جه ان طبیعی تر پیدا نیبه. چی گرفتاریه کی یکساله خوایم کفش بیهینم همه جا چرمه طبیعیه گاو داریدی.یعنی هه یکی دو ساله میانی هر چی گاو بو بوکوشتیدی کفش و کیف چاکودیدی؟

تاکسی وزن

تاکسی میان نیشته بوم ایتا مردای بامو بینیشته .هی بوشوم کنار تر خو را بچسبانه بامو نزدیکتر.حله هر جائیکی راننده ترمز کودی مردای وردستی می طرف خو دو تا چومانه مرا زل زئیی می صورت میان.می دیل خواستی کی أ راننده دئه ترمز ا وله کونه اصلن ترمز نوکونه هتو از بده، تازه بعض بعضی موقان ایتا نفس باینه آه کشه ای کی هنوز کی هنوزه می حال از انه او گرما بهم خوره.او روز خودم بخانه توکا پره بوکودوبوم.فیکرم نوکونم کی همیشه مانستان خودما فرسئبیم ولی ننم چره أ مرداکه دیل کرا واهیلا بوستان دوبو؟مرا اصلن بر عکسه همیشه حالی نوبو کی می پهلو دستی چی کوداندره؟فقط مره به موضوع توکاپره (جر و بحث ) فیکرکوداندوبوم کی اخه اما زناکان چو تو بئه کی هر چی یا امه گردن نیهیدی.طرف شه مغازه.مغازه دار ادما هی جان؟ جان؟ من مقصرم کی انی مرا خودمانی زیاد رفتار بوکودم.اگه همسایه پسر اموندره خانه بجای انکی خودره خانه کلیدا وازه کونه أ رایا فاندره بازم من مقصرم کی بیدین چی جور سلام علیک بوکودم کی انه مشاهیر از دست بوشو.اخه بابا مه من سوفیا لورینم.ایجور معمولی قیافه کی انقدر حرف وحدیث ناره.هتو مره فکر کوداندوبوم کی بیدم أ مردای تاکسی میان باز بامو اشتر دئه نزدیکه انه ایشکوب بمانه می پا رو کی به خودم باموم بوگوفتم اقا اگه مومکنه ایپچه کنار تر بینیشینید بازم وگردسته غمزه مرا خو چوما خمارا کود می حال بهم بخورد و بوگوفت حله کی اتویه خواستی تاکسی در بست فگیری خانم.مرا بزئم به نیشنوستن بوگوفتم.اینقدر مره دارم کی دئه تی حرفا می هیچی حیساب نوکونم.شانس باوردم کی راننده خودش بوگوفته آقا لتفن درست بینیشینید .هه میان ام أ مردای فرسه به خو محل و بووفت هیا بدار اقا.ایتا زیر لبم مرا ایچی بوگوفت کی اصلن می حال بهم خوره کی فیکر بوکونم چی بو.بوگوفتم عجب یعنی تا أکه واسی أ چرت و پرتانا تحمل بوکونیم.هتو مره باز به فکر خانه بم کی تازه می نیمچه پسرم مره گه مامان اگه تی لبه ماتئکا کما کونی بهتره.مرا خنده بیگیفت اخه أخاشه رئه کا بیدین چی مره ادم بوبو.بوگوفتم أ پیله تریان دئه به تو فانرسه.ایتا زن و مرد باموئیدی جولوتر می پهلو بینیشتیدی چون راننده بد جایی بداشتو بو مردای تندا تند سوارا بو انه زنم انی پوشته سر.حله مردای نیشته وسطه من و خو زن.بی صاحاب چره فانرسیم؟ انقدر شلوغه کی وانپرس هسا أزنای هی وگره مره نیگا کونه من از می چومه کنا ر دئندرم کی فانره.بوگوفتم تا هسا دئه نیده بوم زناکم انقدر زناکا فاندره.هی خو مرد زانویا فکشه خو طرف .بعضین خو مردا فاندره مرا فاندره.می دیله میان بوگوفتم اخه چی بد بختی یه تا هسا اوتو الانم اتو.نزدیک بو من اید فعه بگم خواستید خا شومه رئه تاکسی در بست فگیرید، مادام موسیو بینیشینید.حله هر ترمزی رو امه کله شه عقب و تا امه تنه ایه جلو و دوباره تکیه دیهیم أ مرداکه زانویان کی انه زن جمعا کودوبو وازه به زنای دینه کاری دئه نتانه بوکونه خو دست مرا مرداکه دو تا زانویانا جوفتا کونه و داره.دئه نزدیک بو می حال بهم بوخوره.هه میان ایتا دختر خیلی ژیگول و الا مد بوگوفت سبزه میدان .راننده تا ترمز بوکونه أ زناکه سر مچه بیدم کی چو تو زیر لب گوفتی اوو.خیال کونه عروسی شوندره .دختره بامو جلو بینیشته.هسا انه عطره بو امرا مستا کوده.می دیله میان بوگوفتم خ<ب بوبو هنه خواستی اوخی اقلن از بویه گنده او مرداکه اه کی هی می صورته میان زییی.بیرون باموم .دئه می بغل دستی مرا وا بدابو.او دخترکا پاستی کی انه مردای دوخترکه پوشته گردنا فاندره یا نه.دئه می حال بهم خورداندوبو.اشانن پیاده بوستیدی .حاله من فقط نیشتم.ائه سگ مذ هب چره انقدر خانه دورا بو.راننده گه خانم در خدمتم اگه جایه دیگم خواییدی شومه را فرسانم .اولش می حواس ننا بو.بوگوفتم نه مرسی فقط تا هیا شم.بوگوفت اگه شومه کار تماما بئه وگردیدی ایسم مونتظر شومه را واگردانم.بوگوفتم نه مرسی پیاده بم.پیاده بوستم .مره تا کوچه سر پیاده بوشوم.تمامه ایمرو عینه ایتا پرده سینما می چومه جولو امویی.

رافا ایسان

خو دیمه باورده می دیمه نزدیکی و هنوز بازم اکراه داشتی کی ماچی بده یا نه.شایدم باز شرم و حیا مانع بوستی.من بوزور می سرا باوردم بوجور تا بوخوره انه دیما.همیشک می خیاله میان هتویی بو ایجور استخوانی صورت کی هنده خو نرمی یا خوره داشتی.وگردسم بیست سال به عقب چقدر روز و شب کن کن داشتیم کی اتو امی دیمه کس به کس بچسبانیم.دیم انه شین گرم بو .بیدئم خیسا بوسته بوگوفتم دانی چقدر شبان می دستا نهائیم بالش کنار بخیالی تی دیمه سر نهه .خو دستا بنا می گردنه پوشت کی جه بالش دورا بوستوبو و هوا وسط اویزان.نخواستیمی کی مره فاندره می مو کولکا بوستوبو و چن روز بو حمام نوکودوبوم.تورشی بو داهییمی می صورتم کی تمامه انه کرکان بزه بو بیرون و نه کرمی و نه ماتکی. ایدفایی مرا خجالت بیگیفته ولی بیدئم کی خو مظلومه نیگا مره واورسه چیه چی خوایی تره باورم.سر مره بوگوفتم هیچی نتانستیم گب بزنم هر چی زور بزم می صدا بیرون نامویی فچمسته دوباردخو دیما بچسبانه می دیمه سر.خیلی مره عجیب بو یعنی انهمه سال بوگذشت و بازم می خاطرا خواستی یا خواستی می دیله خوشا کونه.هتو لال لالکی انه بوگوفتم کی بینیشین و ایچی بوخور. خو فیلی یا قورتا دهه گردنه رو هنوز قدیمان مانستان فیلی یا قورتا دهایی ایتا کوچی دگمه بیجیر بوجور کودی.می چوما بچرخانم بیدم چند تا خاله سیفید مو انه دم خط سر گوش کنار نهه.سر مچه جا دکفته بو چومان هو چومان بو.بوگوفتم هسا مره فاندره چی گه؟ خنده داره کی ادم مردنه نزدیکی بازم به اجور چیزان فیکر بوکونه من کی دئه از جا دکفتن بوگذستوبوم ولی همه هنوز گوفتیدی پیرا نوبوستی بلکم مرا خرا کودیدی.حله کی پیری فارسهده چی تانه بگه من کی خودم هیچوقته ائه حسا نداشتیم کی جه من جا دکفته تر می دیلا دکفه.ننم گیدی تنخایی انتخاب نییه.تنخایی خوره خوره ایه.

شریف صدا مرا دپرکا خورم.

بازم کی تی هوش و حواس ایجگای دیگه نها.

بابا کو جگا اخه من کی چیزی نگم.چره بیخودی گب نیهی ادم دهن.

من هر چقدر تی علاقه یانا دوست دارم تره وست نییه.اخه چره تی فیکر هیچوقت می ورجا ننا.من کی جایا خاستیم پورا کونم تره.کی تا اخرعمر واسی انه تاوانا بدم.یعنی گه بوخوردم بد بوکودم هیکسه گبا محل ننام و خالی می دیله رئه ترا ببردم بازم هو گبان همیشه اولش ارام بو بعضین داد.دئه هیچی یا نشنوستیم خالی شریف لبا دییم هی بیجیر بوجور کودی انی صدا گمگمه بوبوستوبو.

لیوانا بدستا دهم انا.اینه جولو نیشینم می مو یا شانه کونم هتو شانه کودیم می چوم می پوشت سر نها بو بیدم اقا شریف چومه کنارا اب دکفته.محل ننام دو باره ائه طرف سرا شانه کونم هر وقته انه چوم اب دکفتی می دیل به لرزه امویی.باموم ویریزم لیوان اب جه انه دست فگیرم خو دسته دیگر مرا می دستا بیگیفت.انه دیمه سر خیس بو.می دستا جه انه دست بیرون باوردم و لیوانه مرا بوشوم.زیر چومی دییم کی هنوزم می دامن دور چین کی را شم تکان خوره انه چوما چو طو برق تاوده و شیرین شیرین مره فاندره.

تو کی نخایی تا ابد انه دیما بوشوری و دئه بیگی جه زندگی بیشتری بوشو کمتری بمانسته.ها؟

ایمروز کی نواسی همه یه سوالانا اوجا بدم.به ائه زودی نتانم.راستش می دیل خایه بی غل و غش زندگی بدارم ولی می دس کی نییه یعنی هر کی اونه دس نییه.همیشه کی ائه بیچاره اتو نوبو.

همیشه اتو نوبو معنی نده خولاصه تو خوایی خودت زندگی یا بوکونی یا نه؟صوب تا شب خوایی بخانه بیسی وایتا کوچی زای بداری تازه کوچی زای خولاصه پیله به اما ان چی؟

شریف زنگ صدا بوخورده.دینم خو جا یا خیس و چورونده کوده انه جایا عوضا کونم خو پوشتا کی مرا کونه دینم انه پوشت کرا زخما بئه.انا بولندا کونم می کمر ایتا صدا خوره.خواستیم ایتا فحش بدم اما انی نیگا ولانه. مرا از خودم بد ایه.هی مرا فاندره.نوکونه خورا به او را بزه.بلکم خو دیله میان گه کن کن ناری من بیمیرم تا بیشی به تی رافایی فارسی.ویریزم خودما اینه میان فاندرم مرا خنده گیره می مو همه تا قشمه زئه و صورت انقدر کی فچمسته بوم سرخا بوسته و پف بوکوده.بخیالی هسا خواب جا ویریشتم.انه نیگا گوفتی مرا ولا نوا کودن.من چی خواستیم دئه الان چی تانستیم بوکونم.

ادم گه وقتی اینفره مرا زندگی کونه حتمن کی نواسی انه مرا تنخایی بداره اما خب کی فاندره دینه اینفره مرا کی تنخایی بداشتی بی و اونی مرا نیسابی همیشه ایچی جا خالی نها.ایتا قسمت ائه پازل اویرابوسته داره.هروقته کی زیادی مشغوله زیندگی ای ترا جخترا شه یعنی نیشه یا نیهی ایتا گوشه کی وقتی استراحت کوداندری به اون فکر بوکونی اما همیشه نها.

رختانا عوضا کودم وتاودام ماشین و ملافانا ابا کشئم انه مویا شانه بوکودم و از ترس چومانا نیگا نوکودیم .بیدئم بازم مرا فاندره چومانه دورون اب جمع بوستوبو.دسمال اوسادم چومانا پاکا کودم.خو دست مرا باز می دستا بیگیفت بنا خو دهنه سر .ایپچه می پوشت بپرکست هیچوقت می دس نوبو.همیشک کی انه جان مرا خوردی بخیالی کرا اینفر دیگرا خیانت کوداندرم.امااز خودم مرا بد امویی کی هتو انهمه سال ایدامه بدام.بعضی موقع اونی کی گوما کودوبویم لعنت کودیم.

هنوز کی هنوزه شب می سرا نهم اونی یاد مرا می چوما دودم تا بلکم بتانم انی خوابا بیدینم.کم کم بوستاندرم هزارویکشب خالی شهرزاد نیسا کی مره قصه بگه من خودم می دیله میان قصه نقل کونم و وخوابا شم.اگه شریف واله!انه چوم مرا دپرکانه نتانم شریفم قصه میانی را بدم.

باینه انی ماره چوم

همیشک کی او زهرماری یا خو گولی دوکودی شروع کودی گب رئن ومهربان بوستن.حله هی گب بزن وشوخی بوکون. انه چومه کنارا آب دکفتیی و ایلتماس و بعضینشروع کودی قوربان صدقه.هو نیگا می حالا بهم زئیی و دانستیم کی هو نیگاه بعضین خیلی تقاضایان به دونبال داره.انی سر مچه مره حکمه هو دال (لاشخور) داشتی کی منتظر بو لاشهیه بیجانا تیکه تیکه کونه.

بعضین ایلتماس و انه چومه کنارا آب دکفتن .هر وقته اتو بوستی می جان پرکسی. گفتی نترس می حال خؤبه.خؤب ترم بم.تو چره می ماره چوما داری.بنا کودی گریه کودن.گفتیم ائه زهرماری چیسه کی تی حلق دوکونی ایواری برزخا بوستی و گوفتی تو کار نوا داشتن، تی فمل عمله فیکر بوبو.بنا کودی می سررا دست فاکشن انقدر تندا تند و قایم کی می دیل می مو رئه سوختی.هر دفعه انی دسته زیر فشاره مره تقلا کودی بیرون بایه. خالی نها بو کی ایتا اخ بگم کی تورشه شیرین انه شین بهم خوردی و فحش و تحمت شروع بوستی.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

کِن کِن نداشتیم کی مره ببرید حداقل بیرونه رنگا بیدینم می بغل دستی خو دختره رئه نامه نیویشتن دوبو.

: تا هسا کسی تره جواب فادا؟

: مره چی فرقی کونه؟یعنی کونه یا، اما من می دیله رئه می عزیز دوردانه رئه نیویسم.بلکه م ایروزه جوابا فادا.

: نه بابا شاید کی اصن به انی دست فانه رسه.

: اویدفا بوگوفتید کی واسی تمبر بیشتر بزئه بی.من پول ویشتر فادام کی تمبر بیشتر بزنید.حله بلکه م اّیدفعه فارسه.انه نیگا دورون ایجور تمنا دوبو کی می دیل خواستی خودم نامه ببردی بیم اشانه دره سر فادابیم.شروع بوکودم می رختانا جابجا کودن.

انه گم تو خودت تا هسا بوگوفتی تی دوخترئه کا کی هونی واسی ایا ایسایی؟

: چی بگم؟ یعنی انه حالی بئه کی من خواستیم اونه جا دفاع بوکونم یعنی انه باور آیه؟ انه یاد مانه ؟ وا بدم بهتره، خولاصه خودش ایروزه رئه فهمه کی او بی ناموس از هیچی نگذشتی وقتی او زهره ماری یا خو گولی دو کودی دئه هیچی نفهمستی . دانی چند دفعه انی مرا گّل آویز بوبوم.اّیدفعه رئم کی دئه هیچی وله کن.گفتنی نییه.

: خوایم بدانم من رذله ادم بیده بوم ولی دئه نه اّتو،حتا حیوانم اَ کارا نوکونه.

: نوکونه ؟ مرا وقتی یاد ایه کی روزان شوییم حتا ایضافه کاریم مدرسه میان ایساییم.واگردستیم دئییم کی خورا چاکون واکون بوکوده جه بیرون بامو خانه و تازه مرا گوفتی تی اخمان چره بیجیره.وقتی خو دستا اوردی کی می دیما دست بزنه مره کنار فاکشه ییم.انه بویه زهره ماری امویی کی می گوشه کون گب زیی. محل نناییم ولی می پوشت پرکسی کی الانه کی انه گاز خاله دوسته ببه و دئه تا چند ساعت انه زرخ نیگا یا بیدینم.ولا کون تی رختانا جمعا کودی ؟اکه عازمی؟

: ننم هی ایمرو فردا کونیدی دیرو کی خانه زنگ بزم می ماره صدا خیلی نگرانه هر چقدر واورسئم کی بقیه کویا ایساییدی؟بوگوفته همه بیرون ایساده.

هر شب انی خوابا دینم می ورجا بپا ایسا ولی خو رویا واگردانه همش گه مرا کی هنوز ثابت نو بو .گم دئه چوتو واسی ثابت ببه یعنی کی دئه واسی شهادت بدابی کی ایفترا بو.بعضین بعضی شبان دینم کی همه دور تا دور ایساییدی و ایتا عالمی شین سنگ بناءیدی .منم مردومه میان ایسام ولی دینم کی ایتا زناکا اوریدی او وسط شروع کونیدی انه سنگ زئن.اونه رویا بپوشانه بید. ایتا سنگ خوره انی رو شه کنار.دینم باینه می دیما داره. من قبلش هی داد زنم کی نوکونید دینم کرا سنگ زنه انه دسته جولویا گیرم ولی مرا هول دهه.من کفم زیمینه سر و دینم زنای کی وسط ایسا خو پاچه تاوده می سر گه انا کار ندارید. می سرا بولندا کونم.خیال کونه می خواخوره دو قولویا فاندرم.می پوشت پرکه.

: ترا به او را نوا نهان .منم خیلی از روزان خواب دئییم اما دئه عادت بوکودم. گا گلفی سبزه زاره خواب دینم. کی وسطه گولان درازا کشئم و می مو یا وازا کودم سبزانه سر. بعضی موقع خواب دینم کی خو خون دکفته چومه مرا هی گه بیدین خؤب بوبوم دئه مرا هیچی نییه.هتو گفتنا دینم کی انی شکمه را خونابه فیوه. دست زنه اونی رو مرا گه هیچی نییه.بازم کی تی اخمان بیجیره . دپرکه خورم فوری ویریزم.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

هوا پاییزه هوایه وکلاچانه قار قار صدا ایه.هنوز انی صدا می گوشه میان دره کی گا گلفی سبزه زاره خوابه دینم.دختره ایتا جوانه که دستا بیگیفته و تازه بوشوسته سنگه رو کرا گول پخشا کونه.من کی نزدیکا بم خو سرا بولندا کونه مرا فاندره.انه چوم باینه انی ماره چوم

...

نزدیکه ظهره و ایتا نسیمه خؤبه بهاری پرده یا ایپچه کنارا کونه نسیم تا می دامن ه نزدیکی فارسه و هه میانه تو هم ترا خوش باموو می شکمه میانی تکان بوخوردی.تی تکانه مرا ایتا کوجی خنده می لبه کون نیشینه .کِن کِن نارم کی تی پئر بایه و اونم بگم کی چو تو ترا جه نسیمه بهاری خوش بامو و خوشحالی بوکودی. ارامی دست زنم می شکمه سرا مره بخیالی کی تی سر هو نزدیکیان نها می دسا تا تی دیمه کنارم آورم. حتا تی جوله گولی رنگم می نظره میان ایه کی قشنگ قشنگه رئه مرا فاندری و هی پا تاودی.هه میانی در را زنیدی وخبره تی پئرا دیهیدی...

چوم پیلی پیلی زنه

هر جانکنشی مره بو جه خو جا سر ویریزه.انه یاد ایه زاکه گب بو.

خودت دانی یا زاکا تاودی یا انکی شی تی پئر خانه.

خو چومه پیلی زنه وازه نیبه دستا بره کابینت دره وازه کونه لیوانا اوسانه انه گلو خوشکا بوستوبو.پارچ ابا یخچاله جا اوسانه اب دوکونه.خو دستا بره لیوانه داره پارچا نزدیکا کونه ابه صدایا ایشنوه دوکونه دوکونه اب جه میز سر فیوه بیجیر انی پا خیسا بئه.پاچا نهه میز سر لیوانا بدسا گیره تا خو لبه کنار اوره بازم فیوه انه پیرهن سر .

خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.مرداکه صدا دیپیچه انی گوش میان: تا هسا نیده بوم کی زناکم لعنت خودای بر شیطان یعنی تو گی کی من دوروغ گم کی تی عمه پسر ترا نیگا نیگا کونه.تی دایی اون کی دئه از اوشانه.

خو دستا بره پنجره وازه کونه ایاز صوب انه دیما خوره خو چوما بازم پیله پیله زنه وازه نیبه.تیر کشه تا انه مغزه استخوان شه.

تره گم کی هر چی خوره حد و حیساب داره می مار کی دو بار اصن نه ایبار بی ایجازه یه می پئر اگر جه خانه بیرون بوشوبی خودش کمر قیشا می پئر اماده کودی .ننم شوما جه جور واموخته ایسیدی تی پئره کی نیده ییم یقین اونم ایجور شانته ی مردای بو لعنت خودای بر شیطان سیئدم بو نتانم هیچی بگم.اخه سید دخترم مگه اتو بئه؟

ایاز تمامه انه مویا خیسا کونه دست بره خو پیشانی سر خیسا بوستوبو.انی زخمان اب دهندو بو.ایجوررابه کودی خو انگوشتا بره واسینه خو لبه سر خون مزا دهایی.نیشینه تخت سر نانوایی یا به یاد اوره انه ویشتا بو نان بوانه رئه ایه.هو روزرم نانوایی صف ایسابو.صف میانی دینه دو تا چومان کی انه فاندره.به خیالی انه حواس ننابو.وامختی بیدینه کی دو تا چومان کی شینه.خو سرا واگردانه مرداکه صدا ایه کی کویا فاندری؟انه گولی خوشکا به مردای الوغه مانستان ایه انی دستا فاکشه وصفه جا بره بیرون.دو تا چوم هتو انه فاندرستی انی دیل خواستی زمین دهن وازه کونه بشه او دورون.

جان دپرکه.خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه بازم تیر کشه انه دیم خیسه.خورا جوختا زنه رختخواب میان خو دستا بره خو مو سر.هچین بوبوستوبو کولوشه جارو.ایطرفا کی بتاشتیبید دست زنه باینه تمش نرمه زیمین سر بیرون بایه.انه مزه دهه خو سرا دست زنه.

مرداکه صدا ایه:خو دستا بره انه مویا نوازش کونه هی دس زنه.گفتیدی مو خیلی کاران کونه مرا باور نامویی گفتیم اون سیرته کی خیلی کاران کونه.من ننانستیم کی تی مقنعه زیر چی خبره.مره چوش نایه کی تی مو یا بیرون باوری.ها ایپچه کاکول کی تی پیشانی رو فوکونی وسته.تره چی فرقی کونه؟ مرا اتو خوش ایه.نه بیگی من حساسییت دارم.خوایم بدانم امی مو بیرون نهه چی فرقی کونه؟ تو هم هتو من کی تی جا ببم اصن تاشم راحتا کونم.نه ائه کارا نوکونی بعضین من چیا واسی ناز بدم.

اگه بدانی چقدر ترا دوس دارم تو می همه چیزی خودتم دانی او دانشگاه میان تو ایجور دیگه بی.من وقتی شومه کلاس درس بدام جه هو روزه اول تو می دیله میان بینیشتی.تی هوش و تی خانمی.اما مرا جه تی او ریفق خوش ناموئی.امه عروسی رم مره غیضا گیفته کی اونا بوگوفتی.عروسی رئم انقدر رقص چی خبر بو؟اگه بدانی کی من چی می خون خونا خورداندو بو وقتی دییمی تی دایی و می خالا پسر تره اوتو فاندریدی.من حاضرم می جانا تره فادم.اما ایپچه می رعایتا بوکون.ادمه عاشق انه چوم کوره نیدینه.

دختره خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.ایتا ناله کشه و خو را قشنگ درازا کونه تخت سر.

مرداکه صدا ایه . بیدین من تی واسی گم راحت تر نییی خودم ترا ببرم دوکتر و خودمم واگردانم تره کی بهتره.خا خا بعدشم هر جگا بخوایی اساس بیهینی ایسم تی رافا.مردوم از خودا خواییدی کی ایتا راننده بدارید.خا چی به مگه ایم تی مره مطب میان خوایم بیدینم دوکتر چی گه؟ترا چیکار دارم؟خوایم بیدینم خؤب معاینه کونه یا انکی یاد نشه تی فشاره خونا بیگیره.

دوختره خو چوما پیلی پیلی زنه.بچسبستوبو.انا یاد شو بو کی چه جور سر مچه داشتی؟ دست بره خو دوماغه سر ایتا پهن تیکه گوشت نهه.بیدین بازم هه سر مچه رئه چیلیک پاره کونه؟

خو ریفقانا یاد اوره.کی هر کودام چو تو نقشه کشییدی نمره فگیریدو کنایه زئیید بیا امه پارتی بوبو.

مردای گه زای ؟من کی دوست نارم پسر ببه نخوایم می جایا بیگیره خا ب اگر بو بو واسی؟ هیچی اصن ول کن.اما زای چی خواییم بوکونیم تو می دختر منم تی پسر.اگه تی دیلم بسر بامو کاره سرم بیبی زنگ بزن فوری ایم ترا برم بیرون تنها چره خوایی بیشی هر چی تره تنها یی بوشویی وسته.خاب او موقع دانشجو بی و غریب اما الان دئه ایتا زنی واسی همه جگا تی مرداکه مره بیبی.بیدین من ایتا دانه دوست دارم؟ دئه تمانا بو.فقط منم و تو.

خیلی زمات بو کی دئه هیچی نو گوفتی ایتا کوجی تو کاپره یم مرداکه مره نوکودی کی ناگاهی انه معده رو بمانه و جه فردا دئه حتا نانوایی شونم تعطیلا به.

یاد اوره کی پئر خانه چوتو خو ریفقانه مره بیرون شویی.او روزه رم نانوایی میان باز هو دو تا چوما بیده و خوره رقم زندوبو کی ائ دو تا چومان کیشین ایسه همش مرا پاییدی هیچ گبی ام می مره ناریدی.

جان انه شین مور مور به.مرداکه صدا انه تکان دهه.کویا فاندری؟کوفت ببه هو نان کی تو خوایی بیهینی.اید فایی حیاط وسط ایتا خیسی یا خو دیمه سر حس کونه باینه غروبان کی جه کوچه دئر امویی خانه انه مار ایتا پارچ اب فوکودی انه سر.

بنزینه بو تمامه حیاطا گیره.دوختره که جان گرم دکفه.انقدر گرما بئه کی دهن انه شین خوشکا به.تشنه یه خو چوما پیلی پیلی زنه وازه نیبه.دیم انه شین خیسه چوم وازه نیبه.

خواب دئن

خواب دئن!! بازم می خوابا بید ه یی؟ چقدر ترا بگم کی ائه حقا ناری! تو گی کی می دس نییه رؤیا خوره ایه ولی من دانم کی تا به فیکره کسی نوخوسی بیخودی انه خوابا نیدینی اگرم فیکر نوکونی ، تی مغزه میانی یعنی تی ذهنه میانی ایتا گوشه نها کی ایستراحته موقع مغز انی خوابا دینه.پس چره قایما کونی؟ اگرم تی هیچکسم پس چره می خوابا دینی؟

روز جهانی زبان مادری

پریروز روز جهانی زبان مادری بو!ایمرو بانکه میان ایتا زن و مرد دئه نزدیک بو مره به گب باورید .هر دو نفر ایجور فارسی گب زئیدی کی دئه خودشانم اشانه طاقت تمانا بوستی و هونی وسط شروع کودیدی گیلکی گب زئن.دوباره هو بساط هی خواستیم به گب بایم.مردای زناکا گوفتی اینجا را پور کون.منظور فیشه بانکی بو.زنای گوفتی کونجا ؟اخرش مردای گفتی هینه دئه بایس هینه جیرا ایمضا بوکونی.بعضی موقان پئر و مار گیدی زاکانه واسی اشانه مره فارسی گب زنیمی ولی ایمرو هر چی فاندرم اشانه دور بر زاکی نیسابو.خودشان همدیگره مره کلافه بید.

۵ اسفند ۱۳۹۱‍

تراپ تراپ

وقتی اینفره دیلتنگی یا داری همش هر جگا سعی کونی اونا بیدینی.ایمرو هر جگا خیابانه مئن فاندرم ایصرار کی ترا بیدینم.هر جگا خیابان گوذره سر تاکسی یانه دیگه میان یا رهگذره میان.هر کی تی پیرانه مانستان دوکوده هو گول می دیل تراپ تراپ زنه وقتی انی دیما دینم کی نییی می دیله ی موشتا بئه.خیال کونی انه تراپ تراپ کمتر و کمترا بئه.

اَتو

بعضی موقع می دیل خوایه به هیچی فکر نوکونم فقط دوست بدارم همه تانا، همه تانا منظور همه یه مردومه.شاید بگم کی مگه دوست نارم، چره، ولی همه یه مردوما. یه جور ذوق وخوشحالی ادمه دیله میان دکفه کی همش ادمه دیل خوایه همه تانا کومک بوکونه.مره یاده ویشتر او موقع کی جوان یا شایدم نوجوان بوم ائه حسا داشتیم.اما الان گا گلفی اتو بم.انقدر مشغله و فکره روز مره گی دارم کی کمتر حسه نشاط و دوست داشتنه همه می دیلا دکفه.اما الان اتویم.خودا بوکونه کی دوام بداره.

ملکوت

خیلی عجیب بو کی کوچی رئه یا نیمچه پسره امه را بوگوفت شوما چیزی بوخوردیدی؟مستیدی کی اتو زنیدی و خوانیدی امه محله میان پسران و مرداکان وقتی ایچی خوریدی اتو رقاصی کونیدی وخوانیدی.تا هسا نیده بید کی زناکانم هیچی نوخورده یا بوخورده بخوانید و بزنید و برقصن.

تاکسی دورون

تاکسی شیشه جلویا باران قطره قطره بینیشته بو وبخار بیگیفتوبو. نشا ستی بیرونا دئن. ایتا فضایه دود بیگیفته جه بیرون دئییمی. راننده هی ترمز گیفتی وکلاچ. گفتی بیلاوارث هتو ایپچه باران آیه انهمه ماشین از کویا اشانه سر و کله پیدا بئه. هیچکسه صدا بیرون نایه. ضبطه صدا سکوته ماشینه دورونا ایشکنه. خانم صدای لطیف ولی محکمه مرا کوردی خواندی و گوفتی کاپوچی لی لیلی لی هی کاپوچی لیلی لی لیلی لی انقدر اهنگا گوش بدا م کی خیال کودیم هو شانه ریتمه مرا کرا تکان تکان خورم. می‌چومه جولو فضایه سرسبزه بهاری امویی کی ایتا صف همدیگره دسا بیگیفته و جولویی خو دسمالا تکان دهه و همه بیجیر بوجور پریمی. ایدفایی گرمایه می‌بغل دسی پایا حس بوکودم. جه رقص بیرون باموم و می‌پایا فاکشئم تاکسی دره طرف.

هه بغل بدارید. ممنون

چترا وازا کونم بقیه یه رایا پیاده شم. راستش می‌دیل نخواستی فارسم. هر چی دئر‌تر بهتر بو. ایتا از می‌بهترین کسان اونم او حاله میان دئن مره سخت بو. همیشه جه بویه الکل و دوا مره ترسا گیفتی. ایجگا کی تی دیل نخوایه زود‌تر فارسی تا انکی کِن کِن داری فارسی.